Τα χωριά τα όμορφα
και τα παραμελημένα
από ανθρώπους δυστυχώς
για πάντα ξεχασμένα.
Σαν τι ακόμη άραγε
και αυτά τα περιμένει;
Μέσα σε τούτη τη ζωή
σ’ αυτήν την οικουμένη.
Μένουν πάντα σκεπτικά
ημερόνυχτα θλιμμένα,
τα δέρνει πάντα η μοναξιά
και είναι πικραμένα.
Διότι τα εγκατέλειψαν
χωρίς να λογαριάσουν,
τη μοναξιά τους, τη σκληρή,
πώς να την περάσουν;
Όνειρα έπλαθαν κι αυτά
να ζήσουν με ανθρώπους,
μα δυστυχώς τ’ αφήσανε
μόνα τους στους τόπους.
Όλοι οι νέοι φύγανε
και αφήσαν τα χωριά,
όπως αφήνουν τις φωλιές
τα τόσα άλλα πουλιά.
Τα χωριά μας γίνανε
σωστά γηροκομεία,
διότι οι νέοι φύγανε
στα ξένα μεταλλεία.
Στο Τρίγωνο του Έβρου
κάναν ραφής βιοτεχνία,
τώρα θα γίνει δυστυχώς
σωστή αυτοκτονία.
Διότι θα βάλουν πρόσφυγες
χωρίς να λογαριάσουν,
ότι κακό και άσχημο
στον κόσμο θα περάσουν.
Είχαμε κάποια όνειρα
για αυτήν την βιοτεχνία
μα δυστυχώς χάθηκε
η όποια ευκαιρία
Οι πολιτικοί μας δυστυχώς
λάθος κάναν στην πολιτική,
και έσυραν την ύπαιθρο
σε μια καταστροφή.
Ξεχάσανε την ύπαιθρο
τα ταπεινά χωριά μας,
που είναι η ψυχή μας
και η καλή καρδιά μας.
Διώξανε τις βιοτεχνίες
που δούλευε η εργατιά
και στείλανε τους νέους μας
στην μαύρη ξενιτιά.
Στα ξένα εργοστάσια
πήγαν να δουλέψουν,
για να μπορέσουν κάποτε
τη φτώχεια να παλέψουν.
Με την ελπίδα πως θα δουν
και αυτοί μια άσπρη μέρα,
όταν γυρίσουν κάποτε
στο σπίτι του πατέρα.
Στέλιος Ντουρανίδης
Σπήλαιο Ορεστιάδας
2-1-2021
