1914: Η Γενοκτονία του Θρακικού Ελληνισμού – 1941: Η εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα μέσω της Θράκης
Δύο πολύ σημαντικά ιστορικά γεγονότα για την Θράκη σηματοδοτεί η σημερινή Ημέρα.
6 Απριλίου 1914
Στις 6 Απριλίου 1914 ξεκινά η γενοκτονία του Θρακικού Ελληνισμού.
Αποτρόπαια ήταν τα εγκλήματα των Νεότουρκων που εκτόπιζαν, βάσει εξοντωτικού σχεδίου, τους χριστιανικού πληθυσμού για να αλλάξει η εθνολογική σύνθεση.
Απελάσεις, κατασχέσεις περιουσιών, λεηλασίες και βαρβαρότητες, στιγματίζουν αυτή την περίοδο.
Την περίοδο 1903-1922, όταν τη διακυβέρνηση της Τουρκίας ανέλαβαν οι Νεότουρκοι, οι διωγμοί, οι σφαγές και οι πιέσεις των Ελλήνων στη Θράκη πήραν τη μορφή Γενοκτονίας.
6 Απριλίου 1914, Κυριακή του Πάσχα
Αυτήν την ημέρα επέλεξαν οι Νεότουρκοι, για να εκδιώξουν τους Έλληνες πολλών χωριών της επαρχίας Αρκαδιουπόλεως και Βιζύης και άλλων θρακικών περιοχών.
Αυτό το Πάσχα, εμείς οι Θρακιώτες, το ονομάσαμε “Μαύρο Πάσχα”.
Τιμούμε, τη μνήμη των δεκάδων χιλιάδων αθώων θυμάτων της Ενιαίας Θράκης, που διαχρονικά σφαγιάσθηκαν, ατιμάσθηκαν και ξεριζώθηκαν από τις πανάρχαιες πατρογονικές τους εστίες.
Και ας θεωρήσουμε τη σημερινή ημερομηνία ως ανάμνηση αχνή στο ρυτιδωμένο πρόσωπο του παππού και της γιαγιάς, που απέμειναν ακόμη στη ζωή από την πρώτη γενιά των προσφύγων, μνημόσυνο στη μνήμη των προγόνων μας, σαν ένα αγιοκέρι, λίγο θυμίαμα, νερό, σπονδή στους τάφους όλων αυτών που κοιμούνται στα Άγια χώματα, τα πάντα Ελληνικά.
6 Απριλίου 1941
Στις 6 Απριλίου 1941, πριν από 67 χρόνια, έγινε η «Μάχη των Οχυρών», η μάχη του Ελληνικού Στρατού ενάντια στις σιδηρόφρακτες και αριθμητικά υπέρτερες γερμανικές δυνάμεις που εισέβαλαν στην πατρίδα μας.
Στις τέσσερις ημέρες που διήρκεσε η μάχη, οι υπερασπιστές των οχυρών πολεμώντας με πείσμα και απαράμιλλη γενναιότητα προκάλεσαν τρομερές απώλειες στους Γερμανούς, οι οποίοι μη μπορώντας να τα καταλάβουν, τα παρέκαμψαν.
Μετά από αυτή την εξέλιξη, οι υπερασπιστές, αφού είδαν ότι ο αγώνας ήταν μάταιος, αναγκάστηκαν να παραδοθούν.
Κατά την παράδοση των οχυρών, οι υπερασπιστές τους απέσπασαν τα συγχαρητήρια των Γερμανών αξιωματικών που τα παρελάμβαναν, για την ηρωική αντίστασή τους, ενώ γερμανικά τμήματα απέδιδαν τιμές και η γερμανική σημαία ανυψωνόταν μετά την αποχώρηση των υπερασπιστών.
Το θαυμασμό τους, για την ανδρεία και τη μαχητικότητα του Ελληνικού Στρατού, εκδήλωσαν και πολλοί Γερμανοί, από τα κατώτερα μέχρι τα ανώτατα κλιμάκια της στρατιωτικής τους ιεραρχίας.
Χαρακτηριστικά ήταν τα λόγια του ίδιου του Χίτλερ, ο οποίος σε ομιλία του στις 4-5-1941, στο Ράιχσταγκ, κάνοντας απολογισμό των εκστρατειών του, είπε: «Η ιστορική δικαιοσύνη όμως, με υποχρεώνει να διαπιστώσω ότι, από όλους τους αντιπάλους που αντιμετωπίσαμε, ο Έλληνας στρατιώτης ιδίως, πολέμησε με ύψιστο ηρωισμό και αυτοθυσία. Συνθηκολόγησε μόνο όταν η συνέχιση της αντίστασης δεν ήταν πλέον δυνατή και δεν είχε κανένα λόγο».
