
Υπάρχω, ζω,
παλεύοντας με τα υψωμένα
μπροστά μου πελώρια κύματα
μιας φουρτουνιασμένης ζωής.
Ψάχνω ζητώ μια όαση χαράς να βρω,
κάτω απ’ τον συννεφιασμένο ουρανό
που κρύβει τον ήλιο,
το φεγγάρι και τα αστέρια
και ζω μες στα σκοτάδια.
Αναζητώντας μια χαραμάδα
στη ζωή να αναπνεύσω,
χάνω και χάνομαι,
αναζητώ δεν μ’ αναζητούν,
δέχομαι χτυπήματα
κάτω απ’ τη μέση
και περπατώ ξυπόλυτος
στα καλντερίμια
τα παγωμένα τα ολισθηρά,
και τα χαράματα να μου ξυπνούν
τα όνειρα τα γλυκά
να μου ψιθυρίζουν,
να μου θυμίζουν,
ό,τι υπάρχω, ό,τι ζω.
Γεώργιος Χ.Τσαρακτσίδης
Αλεξανδρούπολη




