Πώς περιγράφουν την καθημερινότητά τους – Ποιες οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν
Στις μέρες μας όλο και περισσότερες γυναίκες κατακτούν επαγγέλματα, τα οποία παραδοσιακά χαρακτηρίζονται ως «ανδρικά». Σιγά, αλλά σταθερά τα στερεότυπα και ταμπού σπάνε και ο γυναικείος πληθυσμός πραγματοποιεί δυναμική είσοδο σε εργασιακά πεδία που μέχρι πρότινος κυριαρχούσαν οι άνδρες.
Ένα από αυτά είναι και η επαγγελματική οδήγηση και δη μεγάλων οχημάτων, όπως τα υπεραστικά λεωφορεία. Ως μόνιμος κάτοικος της Αλεξανδρούπολης για πάνω από μια δεκαπενταετία πλέον και χρησιμοποιώντας αρκετές φορές το λεωφορείο ως μέσο μετακίνησης, δεν είχα συναντήσει παρά μόνο άνδρες οδηγούς.
Με χαρά και έκπληξη πληροφορήθηκα ότι υπάρχουν δύο γυναίκες οδηγοί στο νομό, μία στην Αλεξανδρούπολη και μία στην πόλη του Διδυμοτείχου. Πρόκειται για την Μαρίνα Μιντσούδη και την Σοφία Βουλγαρίδου.
Η «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΘΡΑΚΗ» είχε την ευκαιρία να συναντήσει και να συνομιλήσει με τις δύο κυρίες για την εμπειρία τού να είσαι γυναίκα οδηγός στην Ελλάδα, να μας περιγράψουν τις τυχόν δυσκολίες που αντιμετώπισαν ιδιαίτερα στο ξεκίνημα του επαγγελματικού τους βίου και πώς αποφάσισαν να ασχοληθούν με τον τομέα αυτό.
- Σοφία Βουλγαρίδου: «Οικογενειακή υπόθεση η επαγγελματική οδήγηση για εμένα»
Η Σοφία Βουλγαρίδου είναι 49 ετών και ζει με την οικογένειά της στο Διδυμότειχο, το οποίο αποτελεί και την επαγγελματική της βάση.
Όπως είπε χαρακτηριστικά στην «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΘΡΑΚΗ», η ενασχόλησή της με την επαγγελματική οδήγηση ήταν για την ίδια οικογενειακή υπόθεση, καθώς και ο πατέρας και ο σύζυγός της είναι οδηγοί λεωφορείων.
Ο πατέρας της επιθυμούσε να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο επαγγελματικά και για αυτόν τον λόγο, από μικρή προσπαθούσε να της μάθει να οδηγεί, μεταδίδοντάς της έτσι την αγάπη του για αυτό το δύσκολο και ιδιαίτερα υπεύθυνο είδος εργασίας, αφού κρατάς στην κυριολεξία στα χέρια σου τις ζωές πολλών ανθρώπων.
- Με δικά της λόγια
«Στα 22 έβγαλα δίπλωμα οδήγησης και έκτοτε εργάστηκα αρχικά ως οδηγός ταξί για 10 χρόνια και έπειτα οδηγός στο ΚΤΕΛ Ν. Έβρου. Ήμουν και συνεχίζω να είμαι η μοναδική γυναίκα οδηγός στο Διδυμότειχο. Οι άνδρες συνάδελφοι αρχικά ήταν επιφυλακτικοί απέναντι μου λόγω φύλου και ηλικίας. Σταδιακά όμως με εμπιστεύτηκαν και με βοήθησαν πολύ δίνοντάς μου τα πιο εύκολα δρομολόγια και χρήσιμες συμβουλές. Πολύτιμη για εμένα ήταν η συμπαράσταση και ενθάρρυνση της οικογένειάς μου. Με στήριζαν και με πίστευαν σε κάθε μου βήμα.
Η πιο δύσκολη περίοδος για εμένα ήταν αναμφίβολα αυτή του κορονοϊού για ευνόητους λόγους, καθώς και οι χειμώνες με χιόνια που αντιμετωπίζουμε στον Βόρειο Έβρο. Μάλιστα, σε μία περίπτωση χιονόπτωσης, ήμουν η πρώτη που βγήκα για δρομολόγιο και μετά πείστηκαν και οι υπόλοιποι άνδρες οδηγοί να εργαστούν εκείνη την ημέρα».
Η Σοφία θεωρεί ότι τα στερεότυπα και οι άσχημες συμπεριφορές απέναντι στις γυναίκες οδηγούν έχουν πλέον εξαλειφθεί σε μεγάλο βαθμό. Το «άντε, πήγαινε πλύνε κάνα πιάτο» είναι μια φράση που ακούγεται όλο και πιο σπάνια και αποδεικνύει την εξέλιξη της κοινωνίας στο συγκεκριμένο τομέα και στην αντιμετώπιση του γυναικείου φύλου εν γένει.
- Μαρίνα Μιντσούδη: «Ωχ, γυναίκα οδηγός! Ας αλλάξουμε τα εισιτήριά μας»
Η Μαρίνα Μιντσούδη είναι 47 ετών και μητέρα δύο παιδιών. Εργάζεται ως επαγγελματίας οδηγός 5 χρόνια. Μπήκε στην δουλειά κατά την διάρκεια του κορονοϊού. «Αυτό ταυτόχρονα με βοήθησε, καθώς κάτω από τη μάσκα μπορούσα να κρύβω το άγχος και την αγωνία μου», μας λέει χαρακτηριστικά.
Η ιστορία της μοιάζει αρκετά με της Σοφίας. Πατέρας και σύζυγος αυτοκινητιστής. Έμαθε να οδηγεί από μικρή και ο πατέρας της φρόντισε να την εξοικειώσει με τα μεγάλα οχήματα και τις ευθύνες του επαγγελματία οδηγού. Ο γιος της επίσης ακολουθεί τα οικογενειακά βήματα και μπήκε στην δουλειά.
«Θεωρώ ότι – παρά τα όσα λέγονται – οι γυναίκες είναι πιο προσεκτικές και συγκεντρωμένες στην οδήγηση.Νιώθουν έντονα το βάρος της ευθύνης και πασχίζουν να αποδείξουν ότι είναι εξίσου καλές, αν όχι καλύτερες, από τους άνδρες συναδέλφους».
Σε ερώτηση της «ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΘΡΑΚΗΣ» αν έχει βιώσει σεξιστικά και απαξιωτικά σχόλια λόγω φύλου στην εργασία της, απαντάει πως όχι εκτός από μία περίπτωση που την χειρίστηκε με χιούμορ. Ένα ζευγάρι επιβατών ετοιμαζόταν για επιβίβαση στο σταθμό της Θεσσαλονίκης, όταν ξαφνικά ο άνδρας διαπιστώνει ότι η οδηγός είναι γυναίκα. Τρόμαξε και προσπαθούσε ματαίως να πείσει τη σύζυγό του να αλλάξουν τα εισιτήρια και να ταξιδέψουν με άλλο δρομολόγιο!
Η πιο έντονα φορτισμένη περίοδος για τη Μαρίνα ήταν αυτή που ακολούθησε το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. «Από το δυστύχημα και μετά τα δρομολόγια των ΚΤΕΛ ήταν συνεχώς γεμάτα, καθώς όλοι πλέον χρησιμοποιούσαν λεωφορείο για τη μετακίνησή τους. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια ενός πατέρα που μου είπε χαρακτηριστικά: “Το νου σου, να προσέχεις τα παιδιά μας”. Ως μητέρα και ως άνθρωπο με άγγιξαν πολύ».
Και οι δύο κυρίες συμφωνούν ότι τα νέα παιδιά και δη τα κορίτσια δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν εφόσον αγαπούν το συγκεκριμένο επάγγελμα και επιθυμούν να το ακολουθήσουν. Η εργατικότητα, ευγένεια και η καλή προαίρεση στην επικοινωνία με τον κόσμο σπάνε κάθε προκατάληψη και σε εδραιώνουν στον επαγγελματικό στίβο. «Αν το αγαπούν, ας μην το φοβηθούν!» είναι το μήνυμά τους προς όλες τις γυναίκες.
Τις ευχαριστώ και τις δύο και εύχομαι από καρδιάς, άρθρα όπως αυτό να είναι πλέον «άχρηστα» τα επόμενα χρόνια, καθώς δεν θα πρέπει να αποτελεί είδηση εν έτει 2025 το γεγονός ότι έχουμε γυναίκες οδηγούς λεωφορείων. Ίδωμεν!
Μαρίνα Κωστοπούλου
