Σύμφωνα με έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, το κόστος για την διεξαγωγή του Δημοψηφίσματος εκτιμάται στα 110.000.000 ευρώ – Αναβάθμιση σε νωπή εντολή και άλλοθι έναντι του Ελληνικού λαού αναζητά η Κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι έχει μόλις τρεις μήνες στην εξουσία
Μόνιμη επωδός για την σημερινή Κυβέρνηση που ακούγεται σχεδόν καθημερινά, είναι ότι για όλα τα στραβά φταίει η… πινακωτή.
Φταίει ο Σαμαράς, φταίει η Μέρκελ, φταίει η τρόικα (που της αλλάξαμε όνομα), ενώ τώρα φταίει και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και βεβαίως οι Ευρωπαίοι εταίροι μας.
Για την παρελκυστική τακτική που ακολούθησε η Κυβέρνηση, με επικεφαλής τον διαβόητο Γιάνη (με ένα ν) Βαρουφάκη, που οδήγησε σε τέλμα και απελπισία την ελληνική πραγματική οικονομία, την οικονομία της αγοράς, που παράγει πλούτο με τους φόρους της, με τους οποίους σιτίζεται το Πρυτανείο, δηλ. ο αντιπαραγωγικός ελληνικός δημόσιος τομέας, δεν γίνεται κανένας λόγος.
Και αντί να πάμε μπροστά, πάμε πίσω, ζώντας ήδη, στην επελθούσα πτώχευση της χώρας.
Άλλοθι όμως για τις αποτυχημένες πρακτικές που εξακολουθεί αν εφαρμόζει, αναζητά ο ΣΥΡΙΖΑ με εκλογές ή δημοψήφισμα, ώστε να αναβαθμισθεί σε νωπή λαϊκή εντολή, ενώ έχει μόλις τρεις μήνες στην εξουσία.
Αποκωδικοποιώντας τις προθέσεις της ηγετικής ομάδος του ΣΥΡΙΖΑ, το ερώτημα που θα τεθεί στον ελληνικό λαό, σε ένα τυχόν δημοψήφισμα, θα ομοιάζει με το ερώτημα που απηύθυναν στον λαό όταν τον ρώτησαν: “Πως θέλεις να σε μαγειρέψουμε; Με πατάτες ή με στιφάδο;”
Ας δούμε όμως πως θα γίνει αυτό το δημοψήφισμα για το οποίο πληθαίνουν οι συζητήσεις και οι δηλώσεις υπουργών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (συμπεριλαμβανομένου και του Πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα) και κυρίως πόσο θα κοστίσει στα Δημόσια Ταμεία.
Το πλαίσιο αυτού του τρόπου προσφυγής στην λαϊκή ετυμηγορία περιγράφεται από τις παραγράφους 3 και 4 του Συντάγματος οι οποίες εξειδικεύτηκαν από το νόμο 4023/2011 («Διεύρυνση της άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας με την διενέργεια δημοψηφίσματος») που ψήφισε η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 2011.
Σύμφωνα μάλιστα με την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου που συνόδευε εκείνο το νομοσχέδιο, το κόστος για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος εκτιμάται στα 110.000.000 ευρώ.
Σύμφωνα λοιπόν με τις υφιστάμενες διατάξεις η κυβέρνηση έχει δύο επιλογές. Να προωθήσει την επιτευχθείσα συμφωνία σε δημοψήφισμα:
– ως «κρίσιμο εθνικό θέμα»
– ή ως «σοβαρό κοινωνικό ζήτημα»
– Κρίσιμο εθνικό θέμα: Απαραίτητη συμμετοχή 40% για δεσμευτικό αποτέλεσμα
Στην περίπτωση που η συμφωνία χαρακτηριστεί «κρίσιμο εθνικό θέμα» η προκήρυξη του δημοψηφίσματος γίνεται με Προεδρικό Διάταγμα (Π.Δ).
Το Διάταγμα εγκρίνεται από το υπουργικό συμβούλιο και στην συνέχεια οι βουλευτές αποφασίζουν για το αν συμφωνούν ή όχι με την διενέργεια δημοψηφίσματος με ψηφοφορία που απαιτεί την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού (151).
Το δημοψήφισμα διεξάγεται εντός 30 ημερών από την δημοσίευση του Π.Δ σε κάθε εκλογική περιφέρεια.
Ως ημέρα διεξαγωγής ορίζεται η Κυριακή ενώ η ψηφοφορία αρχίζει στις 7.00 και ολοκληρώνεται στις 19.00 της ίδιας ημέρας.
Το αποτέλεσμα δημοψηφίσματος για κρίσιμο εθνικό θέμα είναι δεσμευτικό όταν στην ψηφοφορία λάβει μέρος τουλάχιστον το 40% όσων έχουν εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους.
– Σοβαρό κοινωνικό ζήτημα: Απαραίτητη συμμετοχή 50% για δεσμευτικό αποτέλεσμα
Στην περίπτωση που η συμφωνία χαρακτηριστεί σοβαρό κοινωνικό ζήτημα τότε κατατίθεται στην Ολομέλεια ως απλό νομοσχέδιο και ακολουθεί τις τυπικές διαδικασίες συζήτησης και ψήφισης.
Εάν ψηφιστεί τότε ακολουθεί η δεύτερη διαδικασία.
Συγκεκριμένα 120 βουλευτές καταθέτουν πρόταση για διενέργεια δημοψηφίσματος η οποία για να εγκριθεί απαιτεί την σύμφωνη γνώμη τουλάχιστον 180 βουλευτών.
Να σημειωθεί πως και στις δύο περιπτώσεις το ερώτημα ή τα ερωτήματα, στα οποία καλείται να αποφασίσει ο ψηφοφόρος, αποτελεί αντικείμενο απόφασης της Ολομέλειας της Βουλής με την οποία γίνεται δεκτή η πρόταση για το δημοψήφισμα.
