Μετά από 45 χρόνια, η Θεολογική Σχολή παραμένει κλειστή, παρά τις υποσχέσεις επαναλειτουργίας της που έδωσε, πολλές φορές μέχρι τώρα, η Τουρκική Κυβέρνηση
Έχουν συμπληρωθεί 45 χρόνια από τότε που η Τουρκική Κυβέρνηση αποφάσισε αυθαίρετα και αιφνιδιαστικά να φιμώσει την Θεολογική Σχολή της Χάλκης (1971-2016) ανακοινώνοντας το κλείσιμο της.
Έκτοτε στις δικαιολογημένες διαμαρτυρίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως (το Τουρκικό κράτος το θεωρεί απλό «Τουρκικό ίδρυμα» από τις 6/12/1923 με την υπ΄ αριθμ. 1092 Νομαρχιακή Κοινοποίηση) πρόβαλλε διάφορες έωλες δικαιολογίες:
Η πρώτη ήταν ότι δήθεν δεν επιτρεπόταν η λειτουργία ανώτατων ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων την ίδια ακριβώς στιγμή κατά την οποία διάφορα ξένα ιδιωτικά κολλέγια λειτουργούσαν (και λειτουργούν) χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.
Στην συνέχεια άρχισε να μοιράζει υποσχέσεις ότι «σύντομα θα επαναλειτουργήσει η σχολή» χωρίς βέβαια να τηρήσει ποτέ τις υποσχέσεις της ακόμα και αν αυτές δόθηκαν σε Προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (Κλίντον, Ομπάμα) ή άλλους αρχηγούς κρατών.
Τέλος κατέληξε σε απαίτηση «ανταλλαγμάτων» από την Ελλάδα: Πότε ζητούσε νεφελωδώς τον «εκσυγχρονισμό» της Ελλάδος ζητώντας οι μουσουλμάνοι ιερωμένοι «να εκλέγονται από τον λαό» (κάτι που φυσικά δεν συμβαίνει ούτε στην Τουρκία), πότε να δημιουργηθούν τεμένη σε Αθήνα, πότε να δημιουργηθούν τεμένη στην Θεσσαλονίκη και ούτω καθεξής.
Η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί διμερές Ελληνο-τουρκικό πρόβλημα ώστε να είναι αντικείμενο «ανατολίτικου παζαριού».
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως είναι ο θρησκευτικός και πνευματικός ηγέτης των τριακοσίων εκατομμυρίων Ορθόδοξων Χριστιανών σε ολόκληρο τον κόσμο και όχι των δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων.
Η άμεση και άνευ όρων επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης αποτελεί αυτονόητη υποχρέωση της Τουρκίας που επιβάλλεται από το ίδιο το Σύνταγμα της, από τα άρθρα 37 – 44 της Συνθήκης της Λωζάνης, από τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και από τις βασικές αρχές για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη.
Ο ακραίος Τουρκικός παραλογισμός να απαιτεί «ανταλλάγματα» για τις αυτονόητες και ρητές υποχρεώσεις του είναι χαρακτηριστικό μιας Τουρκικής ηγεσίας η οποία θεωρεί πως το μόνο «νόμιμο» είναι η εκάστοτε βούληση των ηγετών της!
Είναι κάτι σαν η Ελλάδα να απαγορεύει την λειτουργία του «Καταρτισμένου Κέντρου Halal Κομοτηνής» επειδή ο Έλληνας πολίτης – μουφτής που χορηγεί θρησκευτικές πιστοποιήσεις σύμφωνα με την σαρία είναι μουσουλμάνος ή να ζητάει «ανταλλάγματα» για τις αυτονόητες υποχρεώσεις της σε Έλληνες πολίτες μουσουλμάνους το θρήσκευμα.
Είναι κάτι σαν η Ελλάδα να απαγορεύει σε Έλληνες πολίτες να εκλεγούν στο κοινοβούλιο επειδή είναι μουσουλμάνοι το θρήσκευμα ή να ζητάει «ανταλλάγματα» προκειμένου να το επιτρέψει!
Κατά το παρελθόν έχουν γίνει αλλεπάλληλες προσπάθειες να επαναλειτουργήσει η σχολή χωρίς κανένα αποτέλεσμα λόγω της καινοφανούς αντίληψης της Τουρκικής ηγεσίας να ζητάει «ανταλλάγματα» ακόμα και για τις πλέον αυτονόητες υποχρεώσεις της.
Με την ευκαιρία συμπλήρωσης 45 χρόνων από την φίμωση της σχολής, μια ακόμα προσπάθεια ξεκινάει τώρα με την συνεργασία του οργανισμού ακτιβιστών Avazz (41 εκατομμύρια μέλη σε 194 χώρες του κόσμου) και για τον λόγο αυτό η έκκληση που απευθύνεται στον Πρόεδρο και στον Πρωθυπουργό της Τουρκικής Δημοκρατίας είναι διατυπωμένη σε 20 διαφορετικές γλώσσες!
Με την έκκληση αυτή ζητείται η άμεση και άνευ όρων επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Η πρωτοβουλία ανήκει στον μη κερδοσκοπικό οργανισμό International Hellenic Association με έδρα τις ΗΠΑ ο οποίος έχει ανεβάσει στο διαδίκτυο ειδική ιστοσελίδα, απευθύνεται σε ανθρώπους διαφορετικών θρησκειών, πολιτικών πεποιθήσεων, εθνότητας ή χρώματος και κοινοποιείται σε χιλιάδες προσωπικότητες σε ολόκληρο τον κόσμο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η Τουρκία δεν μπορεί να παριστάνει επ’ αόριστο τον κακομαθημένο, διεθνή ταραξία. Δεν μπορεί το 2016 να συνεχίζει να κάνει αυτά που έκανε ατιμώρητη το 1942 όταν η Ελλάδα αιμορραγούσε κάτω από την ναζιστική κατοχή. Είναι αναγκασμένη, αργά ή γρήγορα, να σεβαστεί πρώτα τους δικούς της νόμους και στην συνέχεια τις διεθνείς της υποχρεώσεις.
