Οι άνθρωποι συνήθως ψάχνουνε, να βρουν την ευτυχία,
σε άλλον τόπο, στην πόλη ή στην ξενιτειά, μα και την … επιτυχία!
Κατά καιρούς, σαν μόδα επικράτησε η μεγάλη αστυφιλία,
και άδειασαν πολλά χωριά, άδειασε η επαρχία.
Άλλοτε πάλι φεύγανε, και σαν κυνηγημένοι,
σε ξένους τόπους διάβηκαν λες κι ήταν … κατατρεγμένοι.
Κι όμως, εκεί που νόμιζαν, πως θα ‘βρισκαν τα πλούτη,
πολλοί απογοητεύτηκαν, απ’ την επιλογή ετούτη.
Κάποιοι, που είχαν σχέδια, και γνώριζαν τι θέλουν,
πέτυχαν, γιατί ήταν και ικανοί, κι αυτό το διαγγέλλουν.
Μα άλλοι, οι πολλοί, απόκτησαν μια μελαγχολία,
γιατί, τους κόστισε ακριβά, κι άσχημα η δόλια αστυφιλία.
Και αυτό, γιατί άλλα περίμεναν, κι άλλα βρήκαν στην πόλη,
αφού, ποτέ δεν γέμιζε το φτωχό πορτοφόλι.
Οι ανάγκες της οικογένειας αυξήθηκαν πολύ.
Πολλές οι προκλήσεις της πόλεως, και η ζωή … τρελή!
Οι άνετοι χώροι λείπουνε, λείπει κι η «καλημέρα».
Όλο και κάπου δεν χωράς, γι αυτό σε κάνουν πέρα.
Τα ίδια και χειρότερα, τα ζόρια της ξενιτιάς.
Δεν ξεπερνιούνται εύκολα, όσο κι αν πολεμάς.
Η γλώσσα πρώτο εμπόδιο, και οι νοοτροπίες.
Άλλες συνήθειες οι ντόπιοι, άλλες οι ξένοι παρίες.
Εκεί είσαι πάντα ο αλλοδαπός, ξενόφερτο σαράκι,
γι αυτό, και τακτικά σου δίνουνε, να πιεις πικρό φαρμάκι.
Αλλά, εκεί σου έρχονται, άθελα κι οι αναμνήσεις,
απ’ την πατρίδα που έφυγες, σε θλίβουν οι συγκινήσεις.
Αναρωτιέσαι τακτικά. Ξενιτεύτηκα, μα έκανα καλά;
Ή ήταν φρούδες οι ελπίδες κι όνειρα, που αποδείχτηκαν τρελά;
Και νοσταλγείς κι αναπολείς, στιγμές απ’ την πατρίδα.
Και λες, γιατί παρόμοιες χαρές, εδώ ποτέ δεν είδα!
Μια είναι η απάντηση, στα ερωτήματα αυτά.
Η επιστροφή στην πατρίδα. Η παλιννόστηση παιδιά!
Με λίγη καλή θέληση, και άλλη τόση τύχη,
και το οποιοδήποτε όνειρο, σίγουρα θα πετύχει.
Η νοσταλγία ας γενεί, γλυκιά επιστροφή.
Πιστέψτε το θα ‘ρθει κι η χαρά, όχι η καταστροφή!
Αθ. Παπατριανταφύλλου
