Αναρίθμητα τα θαύματα, οι εμφανίσεις και τα οράματα του θανατωθέντος από τους Τούρκους Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, στο Πύθιο του Έβρου
Δεν ήταν καθόλου τυχαία και εντελώς τυπική η επιλογή του Ιερομάρτυρα και Εθνομάρτυρα «Αγίου Κυρίλλου ΣΤ´», Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης, ως Προστάτη του Νεοσύστατου Πολιτιστικού Συλλόγου Πυθιωτών Δήμου Αλεξανδρούπολης, καθότι καθοριστικό ρόλο έπαιξαν οι εμφανίσεις και τα θαύματα του Αγίου. Πρώτη απόδειξη της συχνότητας των εμφανίσεών του ήταν οι Οπτασίες και τα Οράματα των πιστών του.Για παράδειγμα, παρουσιαζόταν σαν οπτασία,ζητώντας κάποιο πράγμα ή να φέρουν την εικόνα του από τη θεσσαλονίκη, ενώ το 1933 παρουσιάστηκε σε όραμα ζητώντας να του κάνουν καινούρια φορεσιά για να τη φορέσει! Ωστόσο οι αποδέκτες του οράματος ερμήνευσαν τη φορεσιά ως αίτημα αγιογράφησης νέας εικόνας του Αγίου,πράγμα που έγινε.
Προκαλούσε τρόμο, όταν άνοιγε με βοή πόρτες και παράθυρα στο σπίτι του Αργυρίου χωρίς να τον βλέπουν. Άλλοτε την παρουσία του έκαναν αισθητή τα βήματά του,οι ψαλμωδίες του και το θυμιάτισμα. Συναισθήματα χαράς και ευαρέσκειας προκαλούσε σε πολλές περιπτώσεις: όταν άκουγαν βήματα ηλικιωμένου ανθρώπου, σιγανό και ήρεμο ψάλσιμο και ελαφρό ρυθμικό κουδούνισμα ενός θυμιατού στην αυλή· όταν εμφανιζόταν μέσα σε σπίτια Πυθιωτών περπατώντας με βήματα σταθερά και ως γλυκεία γεροντική φωνούλα που σιγόψαλλε,ενώ λιβάνιζε και το θυμιατό του περνούσε από δωμάτιο σε δωμάτιο του σπιτιού· όταν εμφανιζόταν ως καλόγερος και μετά από λίγο εξαφανιζόταν.
Πέραν τούτων, μαρτυρημένο, αναμφισβήτητο και πραγματικό γεγονός είναι ο διάλογος που είχε ο Γιώργος Αργυρίου μαζί του,όταν έβρισκε τον Άγιο Κύριλλο καθισμένο στα παχνιά του στάβλου του, οσάκις πήγαινε να ταΐσει τα ζώα του!!!! Επίσης μια τυφλή,η Βαγγελιώ Συμεώναινα, έβλεπε τον Άγιο και συνδιαλεγόταν μαζί του.
Ενίοτε ο Άγιος εμφανιζόταν είτε ζητώντας από το γένος των Αργυρίου καινούργια φορεσιά είτε ευχαριστώντας ανθρώπους για όσα έκαναν γι’αυτόν,είτε ζητώντας από κάποιους την τοποθέτηση μιας εικόνας του στην εκκλησία του Πυθίου,είτε διαβεβαιώνοντας ότι με την διαρκή παρουσία του περικυκλώνει το χωριό και το προστατεύει από τους υπάρχοντες κάθε φορά κινδύνους, μεταξύ των οποίων, όπως υποψιαζόμαστε, είναι ένας κατακτητής, ένας καταστρεπτικός σεισμός,μια πυρκαγιά, μια λοιμώδης νόσος, ένα γεωλογικό φαινόμενο, κ.α.. Άλλοτε εμφανιζόταν να εκτελεί εργασίες: έκοβε ξύλα στην αυλή των Αργυρίου, αντλούσε νερό από το πηγάδι της αυλής των Αργυρίου, κ.α..
Ο Άγιος διαπαιδαγωγούσε τους Πυθιώτες και ενίσχυε την πίστη τους όχι μόνο με τις εμφανίσεις του, αλλά και με τα θαύματά του.Σε κάποιους που δεν πίστευαν, με την παρουσία του τούς έδειξε να καταλάβουν ότι καθόλου «δεν αστειεύεται» και ότι πρέπει να γίνει πιστευτή η παρουσία του.Για παράδειγμα, κάποιος που όχι μόνο δεν πίστευε σ’αυτόν,αλλά μίλησε και με υβριστικά λόγια βρήκε στην αποθήκη του όλα τα γεωργικά προϊόντα του πλήρως αναμεμειγμένα,δηλαδή όσπρια με σιτάρι και άλλα, ενώ δεν τα είχε αναμείξει. Γνωστά είναι και θαύματα του Αγίου,όπως ίαση ασθενών,αποτροπή θανατικής εκτέλεσης Πυθιωτών, κ.α.. Επιλεκτικά αναφέρουμε: ευλόγησε και θεράπευσε τα άρρωστα παιδιά του Γιώργου Αργυρίου· θεράπευσε κοριτσάκι βαριά άρρωστο θυμιατίζοντάς το, έχοντας θυμιατό στο ένα χέρι και κερί στο άλλο· θεράπευσε άρρωστο ζητώντας να ψήσει παλαμίδα στο κεραμίδι,να τη φάει και έτσι θα γίνει καλά· ο Άγιος Κύριλλος θεράπευσε άρρωστη γυναίκα, εμφανιζόμενος επί 40 ημέρες στην οικία της, την οποία δεν μπορούσαν να θεραπεύσουν οι γιατροί. Ακόμη καθ’ομολογίαν των ίδιων των κατοίκων στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής (1941-44) έσωσε τους Πυθιώτες από βέβαιη θανατική εκτέλεση από Γερμανικό Εκτελεστικό Απόσπασμα προκαλώντας αίφνης καταχνιά, αντάρα ώστε οι μελλοθάνατοι να βρουν την ευκαιρία να τραπούν σε φυγή και να σωθούν.
Όμως οι εμφανίσεις και τα θαύματα του Αγίου Κυρίλλου ΣΤ´ στο Χωριό μας που διήρκεσαν περίπου 160/170 χρόνια,δηλαδή από το 1821 έως και τη δεκαετία του 1970, σταμάτησαν εδώ και πολλά χρόνια, λες και ο Άγιος δεν ζει πλέον στο Πύθιο.Γι’αυτό ακριβώς το λόγο οι κάτοικοι διερωτώνται ποιες είναι οι αιτίες και ποιο είναι το «πρακτέον».Για κάποιους ίσως λιγόστεψε η πίστη των Πυθιωτών,για άλλους η αιτία σχετίζεται με την απουσία των λειψάνων του από το Πύθιο,αφού το 1834,δηλαδή 13 έτη μετά την ταφή του στο Πύθιο (1821),ο Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως Γρηγόριος ο Βυζάντιος σε συνεννόηση με τον Χρήστο Αργυρίου (Τσορμπατζόγλου) έκανε την ανακομιδή των λειψάνων και έπειτα τα εναπέθεσε στο Μητροπολιτικό Ναό της Αδριανούπολης. Τότε ορισμένα μικρά τμήματα οστού δόθηκαν σε συγγενείς του Αγίου Κυρίλλου ΣΤ´ στην Αδριανούπολη και μετά το 1922 και την απώλεια της Ανατολικής θράκης για λόγους ασφαλείας με ενέργειες του Μητροπολίτη Αδριανούπολης Πολύκαρπου μεταφέρθηκαν μέσα σε χρυσή λάρνακα στην Αθήνα,παραδόθηκαν ενυπογράφως και τοποθετήθηκαν σε ένα υπόγειο που αργότερα περιήλθε στη δικαιοδοσία της Ακαδημίας της Αθήνας.Ο πρώην Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ.κ.Νικηφόρος επέδειξε ενδιαφέρον για το θέμα, αλλά οι έρευνες που πραγματοποίησε στην Αθήνα δεν τελεσφόρησαν.Το μοναδικό γνωστό οστό του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Βατοπεδίου του Αγίου Όρους μέσα σε επιστήθιο οστεοφυλάκιο το οποίο έφερε ως εγκόλπιο ο Μητροπολίτης Γρηγόριος Αδριανουπόλεως που από το 1840 έως και την κοίμησή του το 1860 ήταν μοναχός στη Μονή Βατοπεδίου. Το οστό αυτό ύστερα από παράκληση του Μητροπολίτη κ.κ.Δαμασκηνού, την 1η Μαΐου 2011 από τη Μονή Βατοπεδίου μεταφέρθηκε στο Πύθιο όπου τελέστηκε Θ.Λειτουργία, Προσκύνηση λειψάνου και Λιτάνευση της εικόνας του Αγίου, χοροστατούντων του νυν Μητροπολίτη Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου, κ.κ. Δαμασκηνού και του νυν Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως,Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης κ.κ. Ανθίμου ο οποίος είναι και Επίτιμο Μέλος του Συλλόγου μας.Έτσι σήμερα ουδείς γνωρίζει μετά βεβαιότητος που βρίσκονται τα υπόλοιπα τμήματα των λειψάνων του Αγίου.
Μετά από όλα αυτά,τις παλαιές εμφανίσεις και τα θαύματα του Αγίου Κυρίλλου ΣΤ´,τις μετακινήσεις των λειψάνων του, τη διακοπή των εμφανίσεων, θρησκευτική προτεραιότητα και καθολική απαίτηση όλων των απανταχού Πυθιωτών, όπως εξάλλου προκύπτει και από τα πρόσφατα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ, αποτελεί η γρήγορη εύρεση των λειψάνων και η οριστική πλέον τοποθέτηση στο Πύθιο είτε ενός μέρους τους είτε του συνόλου τους!!! Διεκδικούμε την επιστροφή του Αγίου μας στον τόπο της τελευταίας κατοικίας του!!!! Βέβαια η επιτυχία ενός τέτοιου, δύσκολου και ίσως μακροχρόνιου εγχειρήματος σαφώς θα απαιτήσει σύντονες προσπάθειες υπό την αιγίδα του νυν Μητροπολίτη κ.κ.Δαμασκηνού από τον οποίο ευελπιστούμε να εισακουστεί το δίκαιο αίτημα των Πυθιωτών!
Γιάννης Ζαμπούκης
Φιλόλογος – Πρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου Πυθιωτών Δήμου Αλεξ/πολης«Ιωάννης ΣΤ’ Καντακουζηνός – Κύριλλος ΣΤ’»
