Όταν ξυπνάνε οι φωνές
τρέχουνε σαν ποτάμι
να πλημμυρίσουν γειτονιές
να ακουστούνε στο σεργιάνι.
Σαν άνεμος σκορπίζονται
οι πράξεις και τα λόγια.
Στον κόσμο κατακλύζονται
και ψάχνουν κατευόδια.
Κύματα που όλα τα παρασέρνουν
και τις ψυχές και τις καρδιές,
τους ειδήμονες γυροφέρνουν
να ανοίξουν τις σκοτεινές τους πτυχές.
Μα πόσο ακουστές γίνονται
από τους αρμόδιους, τους ειδικούς
ώστε να μην καταπίνονται
με τρόπους πονηρούς και βδελυρούς;
Ποιος είναι σε θέση
να καταλάβει του άλλου τον καημό;
Ποιος στα χαμηλά θα πέσει
να δώσει στον άλλο σωστό προορισμό;
Για συμφέροντα και μόνο συμφέροντα
οι εξουσίες κυβερνούν
χωρίς να ασχολούνται με τα δέοντα,
μόνο για τους εαυτούς τους μεριμνούν.
Κοινωνία που έχεις φτάσει
και που θα καταλήξεις;
Κάθε ιερό και όσιο έχεις χάσει
και στους ισχυρούς θα επικύψεις.
Άνθρωπε το δίκιο σου κυνήγησε
μήπως δεις μιαν άσπρη μέρα.
Με ελπίδα στη ζωή προχώρησε,
κάθε κακό διώξε πέρα.
Μόνος σου θα βρεις ότι ζητάς
και θα λες τον κόσμο καταλαβαίνω.
Στις φωνές με φωνές να απαντάς.
Δε θα πνίγεσαι, θα λες ανασαίνω.
Μην κάνεις πίσω, μόνο μπροστά.
Διεκδίκησε και θα κερδίσεις.
Η μοίρα σου την τύχη σου βαστά
και μόνο αν προσπαθήσεις θα τη γνωρίσεις.
Τάνια Στεφάνου – Τσαβδάρη
