Δικαιοσύνη λέγεται
αλλά στα λόγια μόνο
γιατί η αλήθεια πνίγεται
δυστυχώς με αίμα και πόνο.
Όλοι αυτήν αναζητούν
αλλά πού να την βρουν
όταν κι αυτοί που την υπηρετούν
αλύπητα την καταπατούν.
Πόσοι θα έπρεπε να τιμωρηθούν
για όσα έχουν διαπράξει
αλλά καταφέρνουν να εξαιρεθούν
και η τύχη τους να αλλάξει.
Πόσοι έχουν αδικηθεί
σε διάφορες περιπτώσεις
και περιμένoυν τη στιγμή
να ξεφύγουν απ΄τις άσχημες συμπτώσεις.
Γεωργοί, κτηνοτρόφοι, μελισσοκόμοι αδικημένοι.
Εργαζόμενοι με τα λάθος μέτρα θυμωμένοι.
Πολίτες με την ακρίβεια αγανακτισμένοι
και όλοι γενικά απελπισμένοι.
Μέχρι κι ο απλός καφές αυξήθηκε
γιατί έτσι λένε οι οδηγίες
και καθότι ο κοσμάκης επιβαρύνθηκε
δε θα τον πίνει πλέον στις πλατείες.
Οι υπεύθυνοι αγνοούν
τα προβλήματα που διαιωνίζονται.
Λένε ότι όλα ομαλά κυλούν
αλλά λογικά δε συλλογίζονται.
Αυτή είναι η σημερινή κοινωνία.
Διαρκώς πέφτει στο γκρεμό.
Βασιλεύει η αδικία
και το κόστος είναι οδυνηρό.
Περιμένεις με καινούριες καλημέρες
να ξεκινήσεις το άλλο πρωί
να ζήσεις μέρες ωραίες
να ευχαριστιέσαι τη ζωή.
Άραγε θα ξημερώσουν αυτές οι μέρες
που θα φέρουν φως στον ορίζοντα το σκοτεινό
να λέγονται με την ψυχή οι καλημέρες
και όχι να είναι είδος ακριβό;
Τάνια Στεφάνου-Τσαβδάρη
Αλεξανδρούπολη
