Παντέρμα σπίτια, μονόπατα και δίπατα
με τα κατώφλια τους απάτητα για χρόνια.
Αράχνες στα πορτοπαράθυρα τους …και
σκόνες στις λερές κουρτίνες.
Τρίζουν τα ξύλινα πατώματα
σε σάλες και δωμάτια ….όπου
κυκλοφορεί η ανυπαρξία του σήμερα,
σε αδελφοσύνη με τα περασμένα.
Πνιχτό το σύρσιμο ….από ξεχαρβαλωμένες
παντούφλες σε γέρικα πόδια.
Ολομόναχες οι στιγμές των περασμένων.
Φωτογραφίες κιτρινισμένες πολυκαιρισμένες
πάνω σε ξεφλουδισμένους τοίχους,
δείχνουν τα χρόνια της εγκατάλειψης.
Πάνω τους περπατούν αγέρωχες
κατσαρίδες με αναίδεια περισσή.
Νοτισμένες οι γωνιές του ….και
ξεφτισμένα με ανοικτή αγκαλιά τα τζάκια.
Περιμένουν φιλάνθρωπα χέρια να δώσουν
το φως και την ζεστασιά στη σκοτεινιά
στην απόλυτη μοναξιά και την σιωπή.
Η μούχλα φυτρώνει παντού …και
σκεπάζει τις παλιές χαρές,
με νεκρικό σάβανο απώλειας.
Στον κήπο….κιτρινισμένα φύλλα,
από υπέργηρα και ροζιασμένα δένδρα,
που και αυτά αποζητούν την ….ξεκούραση,
γιατί κουράστηκαν να σηκώνουν το βάρος,
από την θορυβώδη παρουσία της φιλοξενίας
των πετεινών του ουρανού,
που σπίτι τους το έχουν τόσα χρόνια.
…………………………………………,………………………!!
ξεράθηκαν όλα, φυτά δένδρα, άνθρωποι
και η…………………….ΖΩΗ !!!!!!!
Βασίλειος Ναζλής
