Ο πολιτικός μηχανικός ΔΠΘ, Κώστας Παπαδόπουλος, απάντησε στις ερωτήσεις της Μαρίνας Κονδύλη σχετικά με τα προβλήματα που παρατηρούνται στον κλάδο του, αλλά και στις παρεμβάσεις που μπορούν να γίνουν για ένα καλύτερο αύριο.
- Κύριε Παπαδόπουλε, είστε γέννημα-θρέμμα της Αλεξανδρούπολης και Πολιτικός Μηχανικός του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Με τις Πανελλαδικές Εξετάσεις να έχουν ήδη ξεκινήσει, τί θα συμβουλεύατε σε κάποιον που θέλει να σπουδάσει στον κλάδο σας; Ποιες ικανότητες απαιτούνται;
Αν θα μπορούσα να δώσω μια συμβουλή, όχι μονό στα παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν το επάγγελμα του Μηχανικού, αλλά γενικά στους μαθητές που δίνουν πανελλήνιες εξετάσεις, είναι να ακολουθήσουν τα όνειρά τους, αυτό που αγαπάνε. Αν αγαπάς κάτι είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρεις, θα πετύχεις και θα το κάνεις καλά!
Τώρα, για τους υποψήφιους και αυριανούς συνάδελφους, θα του πω ότι είναι ένα πολύ ευρύ επάγγελμα με τεράστιο φάσμα εφαρμογών και πολλές διεξόδους. Μελετητικό, κατασκευαστικό, στην βιομηχανία, στην οικοδομή, στις νέες τεχνολογίες, στην ενέργεια, στις συγκοινωνίες και πολλά άλλα. Ανάπτυξη και μηχανικοί είναι έννοιες συνυφασμένες.
- Με ποιες δυσκολίες έρχεται αντιμέτωπος ένας πολιτικός μηχανικός στην εποχή μας; Ποιες γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, τον κρατάνε δέσμιο;
Δυστυχώς, οι δυσκολίες με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος ένας μηχανικός, αλλά και κάθε επαγγελματίας, αποτελούν δυσκολίες με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος και ο απλός πολίτης.
Ωστόσο, η κοινωνία εξελίσσεται. Έτσι, αυτό που είναι αδήριτη ανάγκη να εξαλειφθεί -για το οποίο, άλλωστε, όλοι συμφωνούμε – είναι η γραφειοκρατία.
Ήδη, βέβαια, έχουν αρχίσει να γίνονται δειλά-δειλά ορισμένα βήματα εξέλιξης σε ορισμένους τομείς, αλλά πρέπει να επέλθουν πολλές βελτιώσεις ακόμη.
Πέραν από τη γραφειοκρατία, ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που αντιμετωπίζει ένα νέος μηχανικός είναι και η πολυνομία.
Δυστυχώς, ακόμη και για ένα απλό τεχνικό ζήτημα, ένας μηχανικός πρέπει να ψάξει πάρα πολλούς νόμους, γεγονός που καθιστά εξαιρετικά δυσχερή την εργασία του.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναλογιστεί κανείς πως αυτό γίνεται ιδιαίτερα επίπονο για ένα μηχανικό, όταν καλείται να συνεργαστεί με έναν δημόσιο φορέα.
Οι εξελίξεις τρέχουν. Νέα υλικά, νέες τεχνολογίες, απαιτήσεις για εξοικονόμηση ενέργειες, μικρότερο αποτύπωμα στο περιβάλλον και πολλά άλλα απαιτούν διαρκή κατάρτιση, εξειδίκευση, συνέργειες και συνεργασίες. Πέρασε η εποχή όπου το επάγγελμα του μηχανικού ήταν “one manshow”, τώρα απαιτείται να είναι “team work”.
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει άλματα ψηφιοποίησης. Μπήκαμε στην εποχή της «e-πολεοδομίας».
Παρ’ όλα αυτά, έχουν να γίνουν πολλά βήματα ακόμα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η «Λερναία Ύδρα» της γραφειοκρατίας δεν εξαλείφθηκε, απλά ψηφιοποιήθηκε… Απαιτούνται – κατά την γνώμη – μου πιο ρηξικέλευθες αλλαγές.
- Αναφορικά με το Τεχνικό Επιμελητήριο Θράκης, εσείς τι θέση κατέχετε εκεί; Επίσης, σε ποιες κινήσεις προβαίνει το ΤΕΕ για την επίλυση προβλημάτων του κλάδου σας; Εισακούγονται τα αιτήματά σας;
Ασχολούμαι με το Τεχνικό Επιμελητήριο από το 2013. Έχω διατελέσει αντιπρόεδρός του και πρόεδρος της Ν.Ε. Έβρου. Στις τελευταίες εκλογές του 2019, οι συνάδελφοί μου με τίμησαν και με εξέλεξαν πρώτο σε σταυρούς στον νομό.
Παρ’ όλα αυτά, θέλω να είμαι ειλικρινής…
Το Τεχνικό Επιμελητήριο ως νομικό πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου έχει πολλές από τις αγκυλώσεις και τα προβλήματα του δημοσίου.
Επίσης, είναι μεν επιστημονικός φορέας, αλλά δυστυχώς, οι παρατάξεις δεν παύουν να είναι μέρος από τις εσωτερικές διαδικασίες του.
Φανταστείτε, από το 2019 έως και σήμερα δεν έχουμε συγκροτηθεί πλήρως σε σώμα! Ο covid-19, βλέπετε… Παρ’ όλα αυτά, αυτήν την στιγμή, είναι το μόνο όργανο που μπορεί να προσφέρει ένας μηχανικός. Όχι σε εμάς, όχι συντεχνιακά, αλλά στην κοινωνία.
- Με βάση την εμπειρία σας, υπάρχει αγαστή συνεργασία μεταξύ πολιτικών μηχανικών και δήμων/περιφερειών στην Ελλάδα;
Στην Ελλάδα θα τολμούσα να πω, δεν είμαστε πολύ καλοί στην συνεργασία… Πόσο δε μάλλον, όταν αυτή έχει να κάνει για φορείς του δημοσίου με πολίτες, ακόμα και μεταξύ φορέων του ίδιου του δημοσίου.
Δυστυχώς, η γραφειοκρατία που προανάφερα, σε συνδυασμό με τον φόβο ανάληψης ευθύνης καθιστούν πολύ δύσκαμπτη τη συνεργασία του δημόσιου τομέα (μεταξύ των οποίων οι δήμοι και οι περιφέρειες) με τους μηχανικούς.
Στο σημείο αυτό, αρκεί να αναφέρω επιγραμματικά δύο απλά παραδείγματα που φανερώνουν με τον πιο σαφή τρόπο αυτό που μόλις προανέφερα.
Αφενός η κατάρρευση της παραλιακής γέφυρας στην γειτονική Καβάλα, όπου οι ίδιοι φορείς αναζητούσαν σε ποιον ανήκει και αφετέρου ο πνιγμός του πυροσβέστη στις πρόσφατες πλημμύρες στην Αλεξανδρούπολη, όπου όλοι αναρωτιούνταν ποιος έπρεπε να καθαρίσει το ρέμα.
- Πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια για το πρόγραμμα «Εξοικονομώ». Εσείς ποιες αδυναμίες εντοπίζετε εκεί; Τι θα μπορούσε να βελτιωθεί;
Αναμφίβολα το «Εξοικονομώ» είναι ένα πολύ καλό πρόγραμμα. Έχει βοηθήσει χιλιάδες νοικοκυριά να αναβαθμίσουν ενεργειακά την κατοικία τους, ιδιαίτερα τις ευπαθείς κοινωνικά ομάδες, δίνοντας παράλληλα και σε πολλούς επαγγελματικούς κλάδους εργασία, σε μία κρίσιμη οικονομικά περίοδο.
Σίγουρα υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης. Απλούστευση διαδικασιών, αλλά κυρίως, κατά την γνώμη μου, έλεγχος στην στατική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το κτίριο.
Δεν είναι λίγες οι φορές που συναντάμε κτίρια με σημαντικές ζημιές που χρήζουν επισκευής και ίσως και ενίσχυσης, να εντάσσονται στο «Εξοικονομώ» και να πραγματοποιούνται εργασίες ενεργειακής αναβάθμισης, αλλά καμία εργασία στατικής αναβάθμισης. «Απ’ έξω κούκλα από μέσα…» όπως λέει και μια λαϊκή ρήση.
- Μετά από 2 χρόνια πανδημίας, φαίνεται πως υπάρχει μια οικοδομική άνθιση στην περιοχή της Αλεξανδρούπολης. Κατά τη γνώμη σας, θα καταφέρουν όλες οι οικοδομές να ολοκληρωθούν, τη στιγμή που οι τιμές των υλικών έχουν πάρει πλέον την ανιούσα;
Είναι ευχάριστο και ενθαρρυντικό το γεγονός αυτής της αύξησης στην οικοδομή δραστηριότητα.
Οι παλιοί εργολάβοι που δραστηριοποιούνται σήμερα «άντεξαν» όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης.
Είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρουν και τώρα. Οι νέοι από την άλλη «διδάχτηκαν» από την πολύχρονη οικονομική κρίση και πιστεύω ότι θα τα καταφέρουν εξίσου καλά.
- Εσείς τί θα θέλατε να αλλάξει στην Αλεξανδρούπολη; Πώς την οραματίζεστε τα επόμενα 10 χρόνια;
Είπατε την λέξη-κλειδί: «οραματίζεστε». Αυτό θα ήθελα για την πόλη μου. «Όραμα». Όχι μια απλή διαχείριση προβλημάτων της καθημερινότητας. Θέλω έναν Δήμο με όραμα. Να βάλουμε σε τροχιά υλοποίησης ένα μακροχρόνιο πρόγραμμα. Να ψηφίσουν όλοι μαζί για την Αλεξανδρούπολη που θέλουμε για τα παιδιά μας. Να ψηφίσουν, όχι να σχεδιάσουν. Αυτό είναι δουλειά των μηχανικών. Οι πολιτικοί θα πρέπει να οραματίζονται και οι μηχανικοί να σχεδιάζουν.
Θα τολμούσα να πω ένα παραλιακό μέτωπο 10 χλμ. Από την πόλη έως την Μάκρη. Προσβάσιμο για ήπιες δραστηριότητες. Όχι από τον Φάρο έως την στροφή του Εγνατία. Και πολύ πράσινο, πολύ. Ένα φίλος μου είχε πει κάποτε: «είναι σπουδαίο πράγμα να φυτεύεις ένα δέντρο, δεν το κάνεις για εσένα, αλλά για τις μελλοντικές γενιές.
Αυτό είναι το όραμα μου. Ας μην το κάνουμε για εμάς, αλλά για τις γενιές που έρχονται.
