Ξαφνιάστηκαν απ’τον τρόμο οι σεισμογράφοι
σε τρελό χορό το ρίξαν οι βελόνες τους,
δεν κοιταζότανε στα μάτια πιά!Το φοβόταν!!
Στη γη ανάβλυσαν ωκεανοί,τσουνάμια τα είπαν.
Οι άνθρωποι ταράχτηκαν,
αλλόφρονες χαθήκαν στην δίνη του καιρού,
φτωχού στα τόσα άλλα!!
Τα πρόσωπα πέτρωσαν,σπρώχτηκαν με βία,
στριμώχθηκαν το’να πλάϊ στο άλλο φωνάζοντας.
Δεν ήταν φωτιά,
ήταν κόλαση……….στον παράδεισο!!!
Η θάλασσα γύπας σωστός.
σήκωσε τα φτερά της…και ψάρευσε,
τα πουλιά στον αγέρα,χωρίς δολώματα κι αγκίστρια
και τους ανθρώπους στη γη και στα δένδρα!!
Ο καιρός?τρικυμία,χαλασμός του κόσμου
κι ύστερα μονάχα …ησυχία!!!
Και τότε?…πήραν το μαντάτο γρήγορα
τα κοράκια της ζωής,σαν θαύμα το ‘δαν,
για να πλουτίσουν απ’τις σάρκες της προβολής,
του πόνου της καταστροφής
και φύγαν βιαστικά για την ανατολή,
πόζες για να τραβήξουν να θυμούνται….τότε!!!
Υ.Γ. Το παρόν είναι μια συναισθηματική αποτύπωση…για το πρώτο εκείνο τσουνάμι πριν….τόσα χρόνια.Αποτελεί τμήμα του 1ου ανθολογίου “Έβρου …αύρες” της Ένωσης Πολιτιστικών Φορέων Έβρου-ομάδα ποίησης λογοτεχνίας,που εκδόθηκε απο τις “εκδόσεις Θρακικός Οιωνός” στην Αλεξανδρούπολη το 2011.
Επειδή τα γεγονότα έχουν επαναληφθεί …πιστεύω ότι ξαναγίνεται επίκαιρο.!!ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΧΩΡΙΣ…ΤΣΟΥΝΑΜΙΑ (κάθε μορφής και..προέλευσης)
Βασίλης Ευστρ.Ναζλής
