Θα γελάσετε ε;
Νομίζετε πως αστειευόταν με τη δήλωση που έκανε προάλλες στο καφέ – ΣΑΚΗΣ,γνωστός Δικηγόρος και σύμβουλος του Δ.Σ. του Δήμου Αλεξ/πολης, που έλεγε ότι θα εισηγηθεί μια πρόταση ενδιαφέρουσα, στη συνεδρίαση του Δ.Σ. να δημιουργηθεί στην πόλη μας Τοπική Ομοσπονδία στο ΤΑΒΛΙ, για διεξαγωγή πρωταθλημάτων.
Γελάτε ε;
Ο εν λόγω, λοιπόν, σύμβουλος (έχει εκλεγεί με 1.057 ψήφους στις τελευταίες Δημ. Εκλογές) που ξεχωρίζει εκτός των Νομικών και ικανοτήτων και για το άψογο Αρμάνικο ντύσιμο, την ευρηματικότητα που έχει σε ποικιλία ανεκδότων, στις πλάκες και καλαμπούρια (μπαταρέλες) της παρέας, είναι εκτός των άλλων και ΜΕΤΡ στο τάβλι.
Έτσι, σαν παρένθεση για τη συνέχεια του γέλιου σας.
Αυτός, λοιπόν, ο εντυπωσιακός δικηγόρος, συχνά κάθε βράδυ, μονομαχεί στο τάβλι, ιδίως με ξεχωριστούς αντιπάλους, όπως τελευταία, με κάποιον ονόματι “πράκτορας” των 3 (σκέτα)μηδενικών που οι κακές γλώσσες του καφέ – ΣΑΚΗΣ λένε ότι την ειδικότητα αυτή την απόκτησε σε χώρο εντερικής εκκένωσης που καταφεύγει συχνά όταν ζορίζεται στο τάβλι,
Ένας άλλος δεινός αντίπαλος του είναι κάποια ηλεκτρονική ευφυΐα, ονόματι Έγκεμπερ Χαμπερντίν που διακρίνεται – όπως λέει ο ίδιος – στην καναδέζικη τεχνική του παιχνιδιού, που την έχει διατρίψει παίζοντας στο Τορόντο με Πέρση πρωταθλητή.
Παρένθεση Σ.Σ.
Πως, λέμε, περσικός φούρνος ο καναδός με αφεντικό Έλληνα.
Ξαναγελάτε ε;
Σας πληροφορώ ακόμα, επειδή γνωρίζω προσωπικά πολλά χρόνια τον δυναμικό αυτόν δικηγόρο και επειδή κατά την γνώμη μου είναι “ΓΑΤΑ” σ’ όλα καταφερτζήδικη και ικανή όχι μουσαντένια, θα τα καταφέρει να υλοποιήσει την ιδέα του αυτή.
Τώρα, είναι δεδομένο ότι χρειάζεται για να γίνει πράξη αυτή η πρόταση, να υπάρξει επιλογή ανάμεσα στο σύνολο των σπορ (γιατί για σπορ φέρεται το τάβλι), έτσι ώστε να καλλιεργηθούν μεθοδικά εκείνα ακριβώς που ταιριάζουν στο χαρακτήρα, την ιδιοσυγκρασία και τις δυνατότητες των ταβλαδόρων του καφενέ μας.
Τι ταιριάζει, λοιπόν στον καφενόβιο φαν του παιχνιδιού;
Ιδού τα επιχειρήματα που θα θέσει στο Δ.Σ. του Δήμου Αλεξ/πολης, ο εν λόγω σύμβουλος, όπως ο ίδιος μου τα εκμυστηρεύθηκε.
Πρώτη διατύπωση και διαπίστωση:
Μήπως ταιριάζει τον καφενόβιο Αλεξ/πολιτη, το τρέξιμο και το τζόκινγκ;
Μα πως μπορεί ο ταβλαδόρος ο οποίος κατά τεκμήριο απασχολείται τυπικά μόνο στο λουφατζίδικο τομέα μιας κάποιας δουλειάς του ή στις υποχρεώσεις του, στην οικογένεια, που αδιαφορεί όταν είναι να πάει στον καφενέ.
Που μια ζωή ολόκληρη προσπαθούσε να βγει σε σύνταξη στα 45 χρόνια του, ώστε να ασχολείται διαρκώς στην αγάπη του στο τάβλι (περί αυτού ξέρει σχετικά φίλος οτε-ατζής).
Μπορεί, λοιπόν, να συναγωνιστεί στο τρέξιμο τους τρεχαλατζήδες αραπάδες της Αφρικής που μια ζωή τους κυνηγάνε;
Μήπως ταιριάζουν στους συμπολίτες μας καφενόβιους οι ρίψεις και η άρση βαρών;
Μα οι μισοί απ’ αυτούς συχνάζουν από το πρωί στα καφενεία και προφασίζονται ότι πάσχουν από αγκυλώσεις άκρων, εντεροκολίτιδα και ποδάγρες, επειδή δηλώνουν πως σηκώνουν δυσβάσταχτα οικογενειακά βάρη.
Είναι δυνατόν, αυτοί να συναγωνιστούν Ρωσοπόντιους, εργατοβούλγαρους και Αλβανομαζώχτρες, που έχουν μάθει μια ζωή να κτίζουν από τα ερείπια κουβαλώντας αγγονάρια και τσιμεντόπλακες με τα χέρια;
Μήπως ταιριάζει στα “ΤΣΑΜΠΙΟΝΑ” ταβλαδόρους του καφενείου μας το κολύμπι;
Μα οι περισσότεροι από αυτούς, εκτός του ότι είναι “πουρό” και “ΚΑΠΗ”, εξακολουθούν να κολυμπάνε το καλοκαίρι με μπρατσάκια και όσοι έχουν καταφέρει να επιπλέουν δηλώνουν αυτόματα ψαροντουφεκάδες και ρημάζουν τους κοκοβιούς στα ξώβαθα κάτω από τον φάρο σε βάθος αστραγάλου.
Πως θα συναγωνιστούν τους Καλύμνιους σφουγγαράδες που βουτάνε στις είκοσι οργιές βάθος ή τους παράκτιους καπετάνιους της Μάκρης και Σαμοθράκης.
Μήπως θα υποστηρίζει κανείς σοβαρά ότι στον Αλεξανδρουπολίτη καφενόβιο ταιριάζουν τα ομαδικά σπορ;
Μα εδώ, όποιο κόμμα αποκτήσει πάνω από πέντε – έξι οπαδούς διασπάται για λόγους ιδεολογικούς.
Γι’ αυτό διαπρέπει στο βόλλευ ο τοπικός ΕΘΝΙΚΟΣ.
Δεν χρειάζεται να συνεργάζεται πάνω από λίγους παίχτες.
Μένουν τα τεχνικά παιχνίδια, τα τεχνικά που έχουν όμως μέσα τους και τον παράγοντα τύχη.
Το σκάκι για παράδειγμα δεν μας ταιριάζει. Απαιτεί ολοκληρωτική σκέψη και απόλυτο προγραμματισμό, ενώ η ξερή και το πινάκλ που επιδίδονται οι άλλοι μισοί από καφενόβιους εκτός των ταβλαδόρων είναι μαμούχαλοι παίχτες.
Και αυτές οι προϋποθέσεις δεν συμβαδίζουν με τις θεραπείες τσίπουρο, ούζο και ρετσίνα που εφαρμόζουν όλοι οι σκεπτόμενοι Αλεξ/πολίτες ταβλαδόροι.
Τεχνικά – τυχερά σπορ λοιπόν.
Όπως λέει και ο φινετσάτος πιο πάνω δικηγόρος.
Τάβλι και μην τολμήσει να πει κανείς ότι το τάβλι είναι υποδεέστερο των άλλων αθλημάτων.
Γιατί δηλαδή, πιο μάγκας είναι εκείνος που τρέχει τα 100 μέτρα σε 10 δευτερόλεπτα, από εκείνον που παίζει σωστά τα ΝΤΟΡΤΙΑ και αναγκάζει τον αντίπαλο να ξεπλακώσει, παρ’ όλο που έχει πιάσει παραμάμα;
Πιο μάγκας είναι;
Δεν είναι.
Ρωτήστε και τον γιο του συχωρεμένου μέγα καλλιτέχνη και ταβλαδόρου Αργύρη, αν δεν πιστεύετε.
Ο ΣΧΟΛ-ιαστής
