Νέοι άνθρωποι, καλλιεργημένοι και μορφωμένοι, αναζητούν πλέον απασχόληση στο εξωτερικό για να μπορέσουν να επιβιώσουν – Την ίδια ώρα η χώρα μας συνεχίζει να γεμίζει από τις ορδές των λαθρομεταναστών
Κάθε μέρα τα πράγματα χειροτερεύουν στην πατρίδα μας. Ευχάριστα πλέον ακούμε σπάνια. Μονίμως ξεστομίζουμε το «αχ» και το «ουφ». Και δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει αυτή η μαυρίλα.
Όχι, δεν υπερβάλλουμε αγαπητοί αναγνώστες. Μιλάμε πέρα για πέρα τη γλώσσα της αλήθειας.
Σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις με άτομα που ακόμη περνάνε καλά και χαμογελούν και είναι ήσυχοι και ωραίοι.
Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι με μελανά χρώματα βαμμένη… Εκτός από τα γενικά χάλια που ακούμε από κάθε γωνιά της Ελλάδος, και εδώ στην Αλεξανδρούπολη, τα άσχημα νέα πολλαπλασιάζονται…
Ακούμε λοιπόν για νέους ανθρώπους που έχουν όρεξη να δημιουργήσουν, πως μένουν ξαφνικά χωρίς δουλειά. Οι καταστάσεις οδηγούν τους εργοδότες (εδώ ταιριάζει γάντι και η φράση «έλλειψις χρημάτων – στάσις εμπορίου») να μειώσουν αναγκαστικά το προσωπικό που έχουν, προκειμένου να επιβιώσουν οι επιχειρήσεις τους. Οι απολυμένοι υπάρχει άραγε περίπτωση να βρούνε ξανά δουλειά άμεσα;
Ακούμε επίσης για οικογενειάρχες, που βλέποντας πως δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα, σκέφτονται τη λύση της μετανάστευσης στο εξωτερικό προς εύρεσιν εργασίας.
Στο μεταξύ όμως, αυτοί που αυξάνονται και πληθύνονται είναι οι λαθρομετανάστες (που εμείς εξακολουθούμε να τους αποκαλούμε έτσι, και όχι «πρόσφυγες», όπως κάποιοι επιτήδειοι μας επιβάλλουν).
Αυτοί λοιπόν, με την μέχρι τώρα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, εισέρχονταν αθρόα στη χώρα μας, από κάθε σύνορο και με κάθε μέσο. Και αυτούς παρακαλώ, τους βρίσκει στέγη, τους ταϊζει και τους ποτίζει το ελληνικό κράτος! Βλέπετε, φτωχοί Έλληνες, άστεγοι και εξαθλιωμένοι, που χρήζουν φροντίδας και μέριμνας, δεν υπάρχουν… μόνο αλλοδαποί…
Μέσα σε όλα αυτά, έρχεται και ο Τσίπρας να κάνει εκλογές! Και οι άθλιοι πολιτικοί βρίσκονται πάλι στο φόρτε της προσωπικής τους ματαιοδοξίας, χωρίς να νοιάζονται για τίποτα άλλο! Τις δικές του βλακείες όμως τις πληρώνει ο ελληνικός λαός.
Όσο συνεχίζεται λοιπόν αυτή δραματική κατάσταση, όσο δε φαίνεται φως στο τούνελ (που είναι το χειρότερο της περιόδου λιτότητας), τόσο περισσότεροι Έλληνες θα μένουν άνεργοι και θα ψάχνουν τη λύση της επιβίωσης εκτός συνόρων.
Και όσοι μείνουμε, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να κάνουμε υπομονή (τουλάχιστον 3-4 χρόνια –τόσο υπολογίζουν κάποιοι ότι θα πάρει η έξοδος από την κρίση).
Αν και δε σταματάμε να αναρωτιόμαστε, αν αξίζει τον κόπο να παιδεύεται κανείς στην Ελλάδα του 2015…
