Συνεχίζεται από την Αριστερά η συστηματική διαστροφή της Αλήθειας
Συμφωνία με την «δημοκρατική» λογική της αριστεράς, προϋπόθεση για την ψήφιση και πολύ περισσότερο για την εφαρμογή ενός νόμου, είναι, αυτός ο νόμος να είναι «προοδευτικός», με απλά λόγια να της είναι αρεστός.
Δεν έχει σημασία αν η άποψη της αριστεράς είναι μειοψηφική. Για την αριστερά η δημοκρατία είναι αναφαίρετη ιδιοκτησία της.
Αυτή έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να απονέμει πιστοποιητικά δημοκρατικότητας και να χαρακτηρίζει ως δημοκρατικό μόνον ό,τι της είναι χρήσιμο και αρεστό.
Κατά συνέπεια, ό,τι δεν ικανοποιεί τα γούστα της και δεν εξυπηρετεί τα σχέδιά της, είναι «φασιστικό», αντιδραστικό», «αντιλαϊκό» και γενικά αποτελεί αντικείμενο αποδοκιμασίας και στόχο των «αγώνων» της, που, ως γνωστόν, όλοι γίνονται για χάρη του λαού, τον οποίο η αριστερά εκπροσωπεί εργολαβικώς, κατά βούληση, ακόμη και εναντίον της θελήσεώς του…
Με βάση αυτή την λογική, που αποπνέει την μούχλα των ιδεών του Λένιν και τον αραχνιασμένο σκοταδισμό του Στάλιν, η «Αυγή» ανέκραξε προσφάτως (28.05): «Αν για να θεμελιώσετε βιβλιοθήκες, πρέπει να τις χτίσετε πάνω στο αίμα των παιδιών, χίλιες φορές οι βαριοπούλες»!…
Είχε προηγηθεί (27.05) η δήλωση -έκφραση αυθεντίας-του Τσίπρα: «το μεγάλο δίλημμα δεν είναι βαριοπούλα ή βιβλιοθήκη, αλλά το δίλημμα που έχει το μέσο νοικοκυριό αν θα πληρώσει το ρεύμα ή το φροντιστήριο. Το πραγματικό δίλημμα είναι πως θα αντεπεξέλθει στο τσουνάμι ακρίβειας»…
Τα «παιδιά» για τα οποία κόπτεται η «Αυγή» είναι οι αλήτες που, με καδρόνια και βαριοπούλες, αποπειράθηκαν να αποκαταστήσουν τη «νομιμότητα», που γι’ αυτούς ήταν η επί 35 χρόνια μετατροπή πανεπιστημιακού χώρου, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, σε «στέκι του Βιολογικού»!
Δηλαδή, σε ρυπαρό και δυσώδη στάβλο, όπου απολάμβαναν την ανία της τεμπελιάς τους, παρανομώντας συστηματικά, γενεές αργόσχολων, προς δόξαν του πανεπιστημιακού ασύλου…
Με την γνωστή ιταμή και χυδαία προκλητικότητά της, η αριστερά παρακάμπτει την βαρβαρότητα και την βία που κυριαρχούν στις κατευθυνόμενες από την ίδια κινητοποιήσεις των «παιδιών» με τα ρόπαλα και τις βαριοπούλες και επιχειρεί να συγκινήσει με την «ιδέα» του άδικου αίματος…
Ενώ, στην πραγματικότητα, θέλει και επιδιώκει «το αίμα των παιδιών», καθώς με αυτό ποτίζει και γιγαντώνει τον μύθο των «λαϊκών αγώνων» της και κατασκευάζει «ήρωες» και «μάρτυρες», που της είναι αναγκαίοι για να στήνει αγάλματα και μνημεία, δηλωτικά του μεγαλείου της και ικανά να διαιωνίζουν την κατευθυνόμενη στην διαστροφή της αλήθειας μνήμη της…
Ο δε Τσίπρας, ο ίδιος που λατρεύει τον Κουφοντίνα, υποκλίνεται στον Μπελογιάννη, και λιποθυμά από συγκίνηση μπροστά στο σκήνωμα του Φιντέλ, θεωρεί εντελώς περιττό το δίλημμα βαριοπούλα ή βιβλιοθήκη, για δύο βασικούς λόγους: ο πρώτος είναι ότι, μια βιβλιοθήκη του είναι εντελώς αδιάφορη και περιττή, ενώ είναι βέβαιον ότι «το στέκι του Βιολογικού» ταιριάζει απόλυτα με την ψυχοσύνθεσή του και το ξεχαρβαλωμένο σχολείο του, με την κατάληψη του οποίου άρχισε την πορεία του προς την εξουσία…
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι, οι βαριοπούλες, με τα βροντώδη κτυπήματά τους φέρνουν, στα μάτια του Τσίπρα, την «μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση», που του δίδαξε ο Μάο και η οποία, ούτως ή άλλως, επιβεβαιώνει ότι «η κανονικότητα ποτέ δεν είναι ευκαιρία για την Αριστερά», όπως μάς δίδαξε η πολύφερνη Αχτσιόγλου…
Γι’ αυτό και η «Αυγή» δεν κρύβει τον θαυμασμό της για τις βαριοπούλες, αφού, σύμφωνα με τα λεγόμενό της, «ο ρόλος τους είναι να γκρεμίζουν άχρηστα πράγματα», όπως, δηλαδή, τυγχάνει να είναι οι βιβλιοθήκες!!!
Και δεν κρύβει τον αγωνιστικό ενθουσιασμό της, καθώς βλέπει «έναν κοχλάζοντα θυμό να ξεχύνεται», έτσι ώστε να μπορεί να φαντασιώνεται την συντριβή του Μητσοτάκη!…
Όσοι ονειροβατούν, πιστεύοντας ότι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύουν προς την … σοσιαλδημοκρατία (!), καλό θα είναι να συγκρατήσουν κάπως την αισιοδοξία τους…
Ένα κόμμα που όχι μόνον αρνείται να καταδικάσει τα έκτροπα που προκαλούν οι σταλινοφασίστες με τις βαριοπούλες και τα ρόπαλα, αλλά,πολύ περισσότερο, επιδοκιμάζει, με τον εμπρηστικό πολιτικό του λόγο, τις πρακτικές τους και παραληρεί με τον «κοχλάζοντα θυμό (που) ξεχύνεται» από τα κτηνώδη ένστικτά τους, δεν μπορεί παρά να εκφράζει μόνον ένα διεστραμμένο και αποχαλινωμένο περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας.
Στο οποίο «προσέρχονται» προθύμως και όλοι όσοι βλέπουν, σ’ αυτές τις βαθύτατα αντικοινωνικές συμπεριφορές, την πιθανότητα να ξαναζήσουν τις εποχές όπου η αριστερά επιχειρούσε, με αληθινά όπλα τότε, να ξεθεμελιώσει την Πατρίδα, όπως επιχειρεί να το κάνει σήμερα με τις βαριοπούλες…
Και με μπροστάρη το κόμμα της βαριοπούλας, την ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα!-
Διονύσης Κ. Καραχάλιος
Δικηγόρος
