
Κάπου-κάπου μ’ εξουσιάζουν
οι λέξεις
όπως ένα βουνό τον κάμπο
Επιμένω στο χρώμα της ελπίδας
επιμένουν στ’ ουρανού το μπλάβο
Ζωγραφίζω τα περιστέρια άσπρα
μα εκείνες ξορκίζουν τον πόλεμο
Προσπαθώ να τις αποδοκιμάσω
τότε
ενώνουν τις δυνάμεις τους
σε προτάσεις ασυμβίβαστες
Μοναδική μου προστασία:
Το καταφύγιο της μοναξιάς
έξω απ’ τον ανεμοστρόβιλο
των λέξεων
Δημήτρης Κ. Κοσμίδης Stuttgart