Ιστιοδρομώντας

Απ΄το λυκαυγές,
Της ποιητικής μου δημιουργίας,
Μου εμπιστεύτηκαν τα μυστικά τους
Ο στοχασμός και ο στίχος.
Φιλοσοφώντας τα ανθρώπινα,
Με την Πνοή του Θεού,
Την ενέργεια του Ήλιου,
Της θάλασσας, και τ΄ουρανού,
Με την αιολική δύναμη,
Αρμενίζει η φρεγάδα μου
Προς την ποιητική Ιθάκη μου.
Και είναι μακρύς…ο δρόμος.
Ιστιοδρομώντας,
Διόλου φτωχό το ταξίδι μου.
Πολλά μαλάματα μου δίνει.
Αλαργινό ταξίδι.
Κι ας είναι, σε άγριες θάλασσες.
Σε ανέμους και αλμύρα.
Σε σπιλιάδες και χάρυβδες.
Σε καυτερές ερήμους,
Σε παγερές της νύχτας σιωπές.
Μα και σε μουσικά μαϊστράλια,
Σε αύρες θαλασσινές.
Ανάμεσα σ΄ανθρώπους κρίνα,
Ανάμεσα σ΄ανθρώπους λύκους.
Πάντα στο νου μου,
Ο εκλεκτός προορισμός μου.
Θεοδώρα Κουφοπούλου-Ηλιοπούλου