Δημόσια επιστολή για την παιδεία από 108 προσωπικότητες, κυρίως Ελλήνων του εξωτερικού
Προς: Tον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο και τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Αλέξη Τσίπρα
Κοιν. κ. Πάνο Καμμένο, Πρόεδρο των ΑΝΕΛ, του κόμματος της συγκυβέρνησης – κ. Ευάγγελο Μεϊμαράκη, Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης – Αρχηγούς όλων των Πολιτικών Kομμάτων – Όλα τα μέλη της Βουλής των Ελλήνων – Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο/ Αρχιεπισκοπή Αθηνών – Υπουργό Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων κ. Νίκο Φίλη – Αναπληρώτρια Υπουργό Παιδείας κ. Σία Αναγνωστοπούλου
Οκτώβριος, 2015
Η πρόταση της κ. Αναγνωστοπούλου, αναπληρώτριας υπουργού Παιδείας, να απλοποιηθεί η απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών‒πράγμα το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σταδιακά στην κατάργηση του μαθήματος‒έγινε αφορμή πολλών συζητήσεων και προβληματισμών.
Με την παρούσα επιστολή θέλουμε να επισημάνουμε ότι το μάθημα των Θρησκευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι σημαντικό αφενός μεν ως προς την ηθική διάπλαση των νέων μας αφετέρου δε ως προς την διατήρηση μιας διαχρονικής παράδοσης που έχει διαδραματίσει και εξακολουθεί να διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο στην εθνική ταυτότητα των Ελλήνων, του αισθήματος του ιστορικά διαμορφωμένου κοινώς ανήκειν, καθώς και της συνοχής τής επί των ημερών μας δοκιμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας, προάγοντας τα αίσθηματα της κοινωνικής ενότητας και αλληλεγγύης.
Η Παρακαταθήκη της Ρωμιοσύνης δια μέσου των αιώνων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη.
Η Πολιτεία έχει χρέος να προστατεύει την ιστορική μνήμη του Γένους και Έθνους των Ελλήνων και να επιδεικνύει σεβασμό στο Άρθρο 3 του Συντάγματος κατά το οποίο η «επικρατoύσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατoλικής Oρθόδoξης Eκκλησίας τoυ Xριστoύ», διαφυλάσσοντας συγχρόνως τις αδιάσειστες αρχές της Θρησκευτικής Ελευθερίας όπως αυτές διατυπώνονται στο Αρθρο 13 του Συντάγματος.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι βελτιώσεις στην Παιδεία και προσαρμογές ανάλογα με τις ανάγκες των μαθητών και της κοινωνίας είναι απαραίτητες. Αλλαγή όμως δεν σημαίνει απαραίτητα βελτίωση και πρόοδος. Δυστυχώς, έχουν γίνει πολλές άχρηστες και επιζήμιες αλλαγές στο διδακτικό υλικό στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση τα τελευταία 30~35 χρόνια, και οι συνέπειες στη μόρφωση των νέων μας έχουν γίνει εμφανείς.
Η Παιδεία στην Ελλάδα έχει άμεση ανάγκη αναδιοργάνωσης, με κύριο σκοπό τα Ελληνόπουλα να μαθαίνουν την γλώσσα τους και να είναι ικανά να γράφουν Ελληνικά χρησιμοποιώντας Ελληνικά γράμματα και όχι λατινικούς χαρακτήρες.
Η ικανότητα ορθογραφίας δεν μπορεί να αποκτηθεί χωρίς γνώση γραμματικής και ετυμολογίας, τα οποία με τη σειρά τους δεν μαθαίνονται χωρίς την κατανόηση της Ελληνικής γλώσσας που προσφέρει η βασική γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.
Γι’ αυτό θα πρέπει να εξετασθεί σοβαρά πώς να εισαχθούν τα Αρχαία Ελληνικά ήδη από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, και να διδάσκονται, ει δυνατόν, ως ζώσα γλώσσα καθώς είναι η ρίζα της γλώσσας που ομιλούμε σήμερα. Τα έργα των μεγάλων Ελλήνων συγγραφέων και ποιητών πρέπει να επανέλθουν στα Αναγνωστικά και στο μάθημα των Νεοελληνικών.
Ενδεικτικό της άσκησης πολιτικής επιρροής στην Παιδεία είναι οι αναθεωρητικές τάσεις στην διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας στα πλαίσια της ρεάλπολιτικ και δήθεν προς χάριν της συμφιλίωσης των λαών! Τρανταχτό παράδειγμα είναι το ότι κάποιοι Έλληνες πολιτικοί αρνούνται την Γενοκτονία των Ποντίων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, η οποία αναγνωρίστηκε από το Ελληνικό κοινοβούλιο δια νόμου (2193/94 και 2645/98, αντίστοιχα), και μαζί με τη γενοκτονία των Ασσυριο-Χαλδαίων αναγνωρίστηκαν ως τέτοιες και από τη Διεθνή Ένωση Λογίων για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars, 2007). Παρά ταύτα τα γεγονότα αυτά ακόμη δεν έχουν συμπεριληφθεί στα σχολικά βιβλία Ιστορίας.
Πιστεύουμε και θεωρούμε σημαντικό να τονίσουμε ότι όσοι ακομμάτιστοι Έλληνες που αγαπούν την Ελλάδα και θέλουν να την δουν πάλι παραγωγική και υπερήφανη ψήφισαν τον κύριο Τσίπρα, το έκαναν όχι για την «προδευτικότητά του» αλλά κυρίως γιατί το όνομά του δεν έχει συνδεθεί με τη διαφθορά. Αν αυτοί οι ψηφοφόροι ήθελαν να υποστηρίξουν τον εθνομηδενισμό που επιχειρείται για αρκετά χρόνια τώρα στη χώρα μας, κάποια άλλα κόμματα θα είχαν πάρει πολύ μεγαλύτερα ποσοστά από ό,τι πήραν. Αυτό θα πρέπει να το λάβουν υπ’ όψιν τους όλα τα στελέχη της κυβέρνησης.
Είναι πολλές οι προοδευτικές αλλαγές που χρειάζονται στην Παιδεία, αλλά πρέπει να γίνουν προς την σωστή κατεύθυνση. Επισημαίνουμε τα ακόλουθα με την ελπίδα να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν:
1) Η γνώση της Αγγλικής γλώσσας είναι απαραίτητη, και όλο και λιγότεροι γονείς θα έχουν την οικονομική ευχέρεια να στέλνουν τα παιδιά τους σε φροντιστήρια ξένων γλωσσών. Θα ήταν ωφέλιμο τα Αγγλικά να διδάσκονται ξεκινώντας από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
2) Ο σχολικός εκφοβισμός (το γνωστο ως bullying) πρέπει να εκλείψει. Για να γίνει αυτό δεν αρκεί η μηδενική ανοχή από την πλευρά των διευθυντών και διδασκάλων. Από μικρά πρέπει τα παιδιά να μάθουν (με τις κατάλληλες ιστορίες στα αναγνωστικά τους και την σωστή διδαχή τους), όχι απλά να ανέχονται, αλλά να σέβονται και να βοηθούν τα άτομα με ειδικές ανάγκες, και γενικά να αποδέχονται και να σέβονται την διαφορετικότητα. Να σημειώσουμε οτι μία ουσιαστικά Χριστιανική αγωγή και κατανόηση της Χριστιανικής διδασκαλίας είναι το καλύτερο εργαλείο για την καταπολέμηση και εξάλειψη του σχολικού εκφοβισμού.
3) Η αγάπη προς τα ζώα, το γεγονός ότι και εκείνα, όπως και ο άνθρωπος, έχουν ένα νευρικό σύστημα που τα κάνει ευαίσθητα όχι μόνο στον πόνο αλλά και στα συναισθήματα αγάπης, φόβου και θλίψης, πρέπει να διδάσκονται από το Δημοτικό σχολείο, ώστε να εκλείψουν η κακομεταχείρηση και το «δε βαριέσαι, ζώο είναι». Η συμπεριφορά προς τα ζώα αντανακλά σε μεγάλο βαθμό την ανθρωπιά και τον πολιτισμό ενός λαού.
4) Έμφαση στον εθελοντισμό. Τίποτα δεν γίνεται από μόνο του, και δεν θα τα κάνει όλα το κράτος. Όλοι πρέπει να δουλεύουμε για το κοινό καλό και όχι μόνο για προσωπικό όφελος.
5) Να εισαχθεί η αγωγή του πολίτη ως βασικό μάθημα σε όλες τις τάξεις του δημοτικού γιατί εκεί διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα του ατόμου. Εκεί τα Ελληνόπουλα θα διδαχθούν, μεταξύ πολλών άλλων, να σέβονται τα δικαιώματα των άλλων αλλά και να διεκδικούν τα δικά τους. Θα μάθουν επίσης να σέβονται το περιβάλλον ώστε κάποτε η όμορφη χώρα μας να μην έχει δρόμους και τοπία που μοιάζουν με σκουπιδότοπους.
6) Σεμινάρια για γονείς. Οι δάσκαλοι δεν μπορούν να τα κάνουν όλα από μόνοι τους. Οι γονείς οφείλουν να μεταδώσουν στα παιδιά τους την λαχτάρα για μάθηση, και αυτό δεν σημαίνει πως είναι απαραίτητο να έχουν οι ίδιοι κάποιο πτυχίο. Αρκεί οι επιδόσεις του παιδιού στο σχολείο να βρίσκονται στην κορυφή των οικογενειακών προτεραιοτήτων και να παρέχονται στα παιδιά ερεθίσματα για την διανοητική τους καλλιέργεια.
Κλείνοντας, επισημαίνουμε πως αλλαγές στην Ελληνική Εκπαίδευση δεν πρέπει να γίνονται συνεχώς από την εκάστοτε κυβέρνηση ή τον εκάστοτε υπουργό και να γινόμαστε όλοι μάρτυρες ενός συνεχούς «ράβε ξήλωνε».
Απαιτείται προς τούτο ένα σοβαρά μελετημένο πρόγραμμα από μια ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ( όχι διακομματική) επιτροπή ειδικών που θα προταθούν από τα κόμματα, όχι κατά τον γνωστό μέχρι σήμερα τρόπο, αλλά με αυστηρά κριτήρια γενικής καταξίωσης, και παράλληλα δέσμευση των κομμάτων ότι όποια και να είναι η Κυβέρνηση, θα νομοθετήσει σύμφωνα με τα πορίσματα της Επιτροπής αυτής.
