– Τι ατυχία! Η εκκλησιά γεμάτη είναι με κόσμο!
Έχουν κηδεία! Στέφανα πολλά κι ο κόσμος, πλήθος,
έρχεται ακόμα. Πρέπει εμείς την εκκλησιά να δούμε
όμως, που ξένοι είμαστε. Μα ποιον κηδεύουν τάχα;
Σίγουρα νέος θα ’τανε ή κάποια νια κοπέλα.
Να, εδώ το κηδειόχαρτο και το όνομά της είναι
«Ελένη Λιανοπούλου», ετών εξήντα εννιά. «Οι πενθούντες»
γράφει, ούδε ακολουθεί κανένα όνομα άλλο.
Τους ξέχασαν ή μοναχή στον κόσμο ετούτη ήταν;
Και αυτές που κλαίνε εκεί μπροστά, τάχα αδερφές της είναι,
τόσο που κλαίνε; Και άλλη μια για κόρη της φαντάζει
και ο κύριος για άντρας της, που εκεί θρηνούν κοντά της!
Μα κι όσοι ολούθε πνίγουνε τον πόνο τους στα στήθια,
όλοι τους να ’ναι συγγενείς στενοί και αγαπημένοι;
«Αγαπημένη» κι ο παπάς στον επικήδειο είπε
πως «ήτανε η δασκάλα μου», «Λενάκι μου» και η «κόρη»
την αποκάλεσε μετά, που μίλησε στο τέλος,
με ραγισμένη τη φωνή, με τους λυγμούς να κάνουν
το σώμα της να πάλλεται, ως έπαλλε η φωνή της.
– Δεν είχε κάποιον στη ζωή; ρωτά περίεργα ένας.
– Πεθάναν όλοι, απόμεινε μονάχα ο ξάδερφός της,
κείνος που βλέπεις μπρος εκεί να οδύρεται όλο θρήνο,
του είπε ο άλλος. – Και γιατί ο ξάδερφος δεν είναι
στο κηδειόχαρτο, μου λές; ξαναρωτάει ο πρώτος.
– Καλά έκανε ο ξάδερφος, πετάχτηκα και είπα.
Είναι «Οι πενθούντες» ταιριαστό με την περίσταση! Είδες
πόσοι πενθούν την Σύμβουλο των Φιλολόγων, φίλη,
δασκάλα και συνάδελφο Ελένη Λιανοπούλου;
Πες μου, στο κηδειόχαρτο πώς θα χωρούσανε όλοι;
– Εύγε στον ξάδερφο! Έκανε το πιο σωστό, αφού όλοι,
Ελένη μου, σε αγάπησαν και σε πενθούν, σαν να ’σουν
μάνα, αδερφή και αίμα μας και φίλη, που όλον είχες
τον κόσμο κάνει μια αγκαλιά με το χαμόγελό σου!
Ο Θετταλόθραξ
Η Ελένη Λιανοπούλου έφυγε από τα εγκόσμια την Κυριακή, 5 Μαρτίου, και η εξόδιος ακολουθία πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη, 8 Μαρτίου. Όλη της τη ζωή την αφιέρωσε στην εκπαίδευση ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια και την Τριτοβάθμια εκπαίδευση (αποσπασμένη στο Παιδαγωγικό Τμήμα Αλεξανδρούπολης), αλλά και ως Σύμβουλος Φιλολόγων, αρχικά στον νομό Ροδόπης και στη συνέχεια στον νομό Έβρου, με αρμοδιότητα το νότιο τμήμα του και με έδρα της την Αλεξανδρούπολη. Απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και η επιστημονική της επάρκεια, μαζί με το πάθος της για την εκπαίδευση, άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα της από όπου και αν πέρασε. Αιωνία της η μνήμη!
