Έρχονται φόροι 5,4 ΔΙΣ. Ευρώ για να παραμείνει ανέπαφο το υπερτροφικό Δημόσιο – Είναι απολύτως παράλογο 2,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι να πληρώνουν την σίτιση 3,5 εκατομμυρίων Δημοσίων Υπαλλήλων, συνταξιούχων και ανέργων – Δεν γίνεται!
Οι Έλληνες έχουν βαρεθεί να ακούνε για τα 5,5 δισεκατομμύρια που πρέπει να βρεθούν για να κλείσει η αξιολόγηση.
Και εξοργίζονται όταν πληροφορούνται ότι η κύρια πηγή εξευρέσεώς τους θα είναι οι φόροι.
Νέοι φόροι στα καύσιμα, νέες αυξήσεις στην φορολογία εισοδήματος, πρόσθετες έκτακτες εισφορές κ.ο.κ.
Το υπερτροφικό δημόσιο παραμένει ανέπαφο. Για όλα καλούνται να πληρώσουν οι φορολογούμενοι.
Όμως αυτό που συμβαίνει πλέον και τροφοδοτεί τον φαύλο κύκλο φόρων-υφέσεως είναι ότι με την υπερφορολόγηση και την μή συρρίκνωση του δημοσίου περιορίζεται διαρκώς η παραγωγική και φοροδοτική βάση της χώρας.
Δηλαδή όλο και λιγότεροι πολίτες εργάζονται παραγωγικά, για να συντηρούν όλο και περισσότερους πολίτες οι οποίοι σιτίζονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο από το δημόσιο: Δημόσιοι υπάλληλοι, συνταξιούχοι, άνεργοι.
Σε πρόσφατη ομιλία του σε Οικονομικό Συμπόσιο, ο πρώην υπουργός κ. Στέφανος Μάνος είπε τα ακόλουθα:
«Υπάρχουν δύο ομάδες πολιτών. Η μία είναι οι υπάλληλοι του δημόσιου τομέα και οι συνταξιούχοι. Η άλλη είναι οι παραγωγικά απασχολούμενοι, που συνεισφέρουν φόρους και εισφορές για να αμείβεται ή ομάδα των υπαλλήλων του δημοσίου και οι συνταξιούχοι.
Η πρώτη ομάδα εισπράττει και η δεύτερη πληρώνει.
Στα χρόνια της κρίσης η δεύτερη ομάδα, αυτή που πληρώνει, συρρικνώθηκε σημαντικά. Είναι πια σαφώς μικρότερη από την πρώτη.
Το 2013 οι υπάλληλοι του δημοσίου και οι συνταξιούχοι ήταν 3,5 εκατομμύρια και οι παραγωγικά απασχολούμενοι 2,8 εκατομμύρια. Τώρα η πραγματικότητα είναι ασφαλώς χειρότερη.
Είναι απολύτως παράλογο να περιμένετε ότι 2,5 εκατομμύρια παραγωγικά απασχολούμενοι θα πληρώνουν για τον εαυτό τους και την οικογένειά τους και θα πληρώνουν επί πλέον για τη σίτιση 3,5 εκατομμυρίων υπαλλήλων και συνταξιούχων. Απλώς δεν γίνεται. Δεν βγαίνουν οι αριθμοί. Βρισκόμαστε σε απόλυτο αδιέξοδο».
Και ο κ. Μάνος κατέληξε ότι μόνο μία λύση υπάρχει:
Να μειωθεί σημαντικά ο αριθμός της πρώτης ομάδας.
Να καταργηθούν οι σκανδαλώδεις πρόωρες συντάξεις και να καταργηθούν όλες ανεξαιρέτως οι περιττές υπηρεσίες του δημόσιου τομέα. Το οποίο σημαίνει ότι πρέπει να γίνουν απολύσεις.
Χωρίς δραστική μείωση του δημόσιου τομέα τόνισε- δεν θα μειωθεί η εξοντωτική επιβάρυνση των παραγωγικά απασχολούμενων και δεν θα υπάρξει ανάπτυξη.
Όλα αυτά είναι απολύτως ορθά.
Όμως στην Ελλάδα ελάχιστοι είναι διατεθειμένοι να τα ακούσουν και πολύ λιγότερο να τα εφαρμόσουν.
Για το δημόσιο, οι λέξεις «συρρίκνωσης» και «απόλυση» είναι απαγορευμένες, όποτε οι πιθανότητες να επιτευχθεί πραγματική εξυγίανση είναι μάλλον μηδαμινές.
Έτσι, οι παραγωγικώς απασχολούμενοι πολίτες μοιραίως θα μειώνονται περαιτέρω, μέχρις ότου επέλθει μαθηματικώς λύσης.
Αυτή είναι η μεγάλη στρέβλωσης της ελληνικής οικονομίας.
Ζ.
