Εφ’ όσον η Τουρκία προβάλλει την αξίωση της «Γαλάζιας Πατρίδας», διεκδικώντας το μισό Αιγαίο και την Θράκη – Μόνη απάντηση στον Τουρκικό Ιμπεριαλισμό είναι η «Ισχυρή Ελλάδα»
Τελευταία γίνεται λόγος περί προσφυγής στο Δικαστήριο της Χάγης για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, αν οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία δεν καταλήξουν σε συμφωνία.
Η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ή σε οποιαδήποτε άλλη διαδικασία επιλύσεως διαφορών μεταξύ Κρατών, δεν πρόκειται να μας απαλλάξει από την τουρκική απειλή, οσοδήποτε ευνοϊκή και αν είναι για μας η σχετική απόφαση, γιατί η Τουρκία δεν διεκδικεί μόνο τις βραχονησίδες και την υφαλοκρηπίδα, αλλά έχει ως απώτερο σκοπό την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας από την Αδριατική έως το Σινικό Τείχος, όπως έχει διακηρύξει ο Οζάλ και επαναλαμβάνει ο Ερντογάν ο οποίος σε πρώτη φάση θέλει τη «Γαλάζια Πατρίδα», δηλαδή το μισό Αιγαίο και τη Θράκη.
Ήδη οι Τούρκοι άρχισαν να μιλούν πάλι για «γκρίζες ζώνες». Δεδομένου ότι η Τουρκία έχει παραβιάσει όλες τις συμφωνίες που έχει υπογράψει με την Ελλάδα και, ενώ η συνθήκη της Λωζάννης έχει υπογραφή όχι μόνο από την Τουρκία και την Ελλάδα, αλλά και από τις Μεγάλες Δυνάμεις και συνεπώς είναι διεθνής, η Τουρκία την παραβιάζει με την εισβολή στη Συρία, με την προβολή της αξιώσεως για τη «Γαλάζια Πατρίδα», δηλαδή για το μισό Αιγαίο και τη Θράκη, με το ναονομάζει «τούρκους» τους μουσουλμάνους της Θράκης και με το να ετοιμάζεται να θέσει θέμα αυτονομίας της, ως πρώτο βήμα της προσαρτήσεώς της στο δικό της έδαφος.
Έτσι είναι βέβαιον ότι αν πάμε στη Χάγη η Τουρκία θα παραβίαση την απόφαση του Δικαστηρίου κατά το υπέρ της Ελλάδος μέρος της και θα επαναφέρει πάλι τις διεκδικήσεις της εις βάρος μας, οπότε εμείς θα συζητάμε πάλι περί προσφυγής ή μή στη Χάγη, αφού εν τω μεταξύ θα έχουμε χάσει μέρος των δικαιωμάτων μας.
Με την προσφυγή στη Χάγη κινδυνεύουμε να χάσουμε τα δικαιώματα μας από απόφαση του Δικαστηρίου για τους εξής λόγους:
α) Συνήθως το Δικαστήριο της Χάγης προσπαθεί να δώσει κάποια ικανοποίηση στο Κράτος που χάνει τα περισσότερα από τις αποφάσεις του, πράγμα που αποβαίνει εις βάρος αυτού που έχει όλο το δίκιο με το μέρος του, δηλαδή το Δικαστήριο μπορεί ναπει: Ας αναγνωρισθεί ότι δεν έχουν υφαλοκρηπίδα τα μικρά νησιά που είναι σε μικρή απόσταση από την ηπειρωτική Τουρκία για ναμη ταπεινωθεί πλήρως.
β)Στο Διεθνές και στο εσωτερικό Δίκαιο υπάρχει η ρήτρα «rebus sic stantibus», κατά την οποία μία Διεθνής Συνθήκη ή μία σύμβαση μπορεί να τροποποιηθεί υπέρ ενός Κράτους ή ενός συμβαλλόμενου, αν οι συνθήκες υπό τις όποιες υπεγράφη η Συνθήκη ή η σύμβαση μετεβλήθησαν (βλέπε και άρθρο 388 του Αστικού Κώδικα).
Η ρήτρα αυτή είναι η βάση της αρχής της «επιείκειας» (aequitas), κατά την οποία ο συγκεκριμένος κανόνας του Διεθνούς Δικαίου μπορεί να μην εφαρμοσθεί ή ναεφαρμοσθεί τροποποιημένος υπέρ ενός διαδίκου, αν η εφαρμογή του είναι ιδιαιτέρως επιβαρυντική γι’ αυτόν.
Είναι βέβαιο ότι η Τουρκία θαεπικαλεσθεί τη ρήτρα αυτή και την αρχή της «επιείκειας».
Ήδη πριν από λίγα χρόνια ένας ιταλός δικαστής αυτού του Δικαστηρίου έκανε λόγο περί εφαρμογής της ρήτρας «rebus sic stantibus» και τίποτα δεν αποκλείει ναακολουθήσει όλο το Δικαστήριο τη γνώμη αυτή, αν οι μεγάλες δυνάμεις (Αμερική, Αγγλία, Ρωσία, Γαλλία, Κίνα, Γερμανία) που διορίζουν τα μέλη του ή επηρεάζουν τον διορισμό τους, κρίνουν ότι τα συμφέροντά τους επιβάλλουν να ικανοποιήσουν την Τουρκία.
Είναι φανερό που κλίνουν η Αμερική, η Ρωσία, η Αγγλία καιη Γερμανία.
Ας μην εφησυχάζουμε λοιπόν με τη σκέψη ότι θααποκατασταθούν ομαλές σχέσεις με την Τουρκία με την προσφυγή σε διεθνείς οργανισμούς.
Η μόνη ασφαλής απάντηση στον τουρκικό ιμπεριαλισμό είναι: «Ισχυρή Ελλάδα».
Μετά τιμής
Ευάγγελος Ανδριανός
