Απούλητο μένει το εκλεκτό ελαιόλαδο της Μάκρης, γιατί οι έμποροι δίνουν εξευτελιστικές τιμές – Η λύση είναι ένα συσκευαστήριο τοπικού προϊόντος
Φημισμένο είναι το λάδι της Μάκρης.
Το δίνουν οι ποικιλίες των ελαιοδένδρων που ευδοκιμούν στην περιοχή.
Ακόμα πιο ξεχωριστό είναι το αγουρέλαιο που δεν χάνει το άρωμά του.
Γι’ αυτό και από άλλες ελαιοπαραγωγικές περιοχές της χώρας μας, το αγοράζουν για πρόσμιξη στα δικά τους ελαιόλαδα.
Το χύμα λάδι όμως δεν φέρνει λεφτά.
Διαβάστε τι προτείνει αναγνώστης μας από την Μάκρη
***
Κύριε Διευθυντά
πιστεύω ότι χρέος και συμφέρον της εκάστοτε κυβέρνησης είναι να προωθεί και να προσπαθεί να διατεθούν τα γεωργικά προϊόντα τόσον εις την εγχώρια αγορά όσο και του εξωτερικού, ώστε οι αγρότες να έχουν χρήματα να ξοδεύουν, αλλά και το κράτος να έχει έσοδα εισπράττοντας το Φ.Π.Α.
Από την ιδιαίτερή μου πατρίδα – τη Μάκρη – και από όλους τους ελαιοπαραγωγούς ακούγεται κραυγή απελπισίας, αφού έχουν λάδια αδιάθετα εδώ και δύο ή τρία χρόνια.
Απούλητοι παραμένουν πολλοί τόνοι!
Κάποτε ερχόντουσαν έμποροι και συγκέντρωναν εκτός από το λάδι και ελιές μαύρες και πράσινες μεγάλες. Τώρα όμως δεν έρχονται.
Η πρότασή μου είναι, αφού υπάρχει κρίση και πολλοί ακόμη από τους ντόπιους που δεν έχουν ελαιόδενδρα προτιμούν το σπορέλαιο ή άλλο λάδι άλλων περιοχών για οικονομικούς λόγους – όπου εκεί στα (3) τρία κιλά ελιές βγάζουν ένα κιλό λάδι επομένως τους συμφέρει αν το πωλούν φθηνότερα από εμάς, ενώ στη δική μας περίπτωση για να βγει ένα κιλό ποιοτικό λάδι χρειάζονται (5) πέντε έως (10) δέκα κιλά ελιές.
Η κυβέρνηση λοιπόν προτείνω ότι πρέπει να εντοπίσει ποιες χώρες προτιμούν από το φθηνό λάδι το ποιοτικό, αφ’ ενός και αφ’ ετέρου να οργανώσει μηχανισμό που θα συγκεντρώνει το λάδι φυσικά αφού το ελέγχει πρώτα και στη συνέχεια θα το τυποποιεί, ώστε μετά να προωθείται στην αγορά του εσωτερικού ή του εξωτερικού.
Χρειάζεται βοήθεια εδώ από το κράτος, ο ελαιοπαραγωγός.
Τί γίνεται σήμερα; Δεν θέλει ο ελαιοπαραγωγός να δώσει το λάδι του σε εξευτελιστικές τιμές! Υποχρεώνεται όμως πολλές φορές από ανάγκη.
Βλέπει ότι δουλεύει από το πρωί έως το βράδυ (να καλλιεργεί το χωράφι, να ποτίζει τα δένδρα, να κλαδεύει, να ψεκάζει, να ρίχνει λιπάσματα, όλα αυτά για να γίνουν χρειάζονται λεφτά και ιδρώτα και στο τέλος μαζεύει τις ελιές και εδώ χρειάζονται λεφτά.
Φυσικά και τέλος στα ελαιοτριβεία.
Και στα πόσα κιλά ελιές θα βγει ένα κιλό λάδι, μόνο ο Θεός το ξέρει.
Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν ελάχιστοι γεωργοί όπως π.χ. στη Χαλκιδική που οι ίδιοι οι παραγωγοί τυποποιούν το προϊόν τους και το αποστέλλουν στο εξωτερικό. Μη περιμένετε όμως αυτό να πραγματοποιηθεί από όλους τους ελαιοπαραγωγούς της χώρας.
Γι’ αυτό επαναλαμβάνω πρέπει να γίνουν κέντρα συγκέντρωσης ελαιολάδου σε όλες τις ελαιοπαραγωγικές περιοχές της χώρας και στη συνέχεια αφού θα ελέγχεται θα τυποποιείται και θα φέρει την τοπική ένδειξη κάθε περιοχής.
Δεν πρέπει να αχρηστεύεται ούτε να καταστρέφεται ακόμη και η ελάχιστη ποσότητα.
Συνεπώς χωρίς την ενεργό συμμετοχή του κράτους, οι αγρότες αδυνατώντας να διαθέσουν τα προϊόντα τους ΧΑΝΟΥΝ!!! αλλά και το κράτος το ίδιο!!! ΓΙΑΤΙ; Χρειάζεται οργάνωση.
Βοηθήστε μας για να σας βοηθήσουμε.
Δημήτριος Καρακατσάνης
***
Σημείωση Ε.Θ.
Γνωρίζουμε την ύπαρξη γιγαντιαίων τυποποιητηρίων ελαιολάδου, που λειτουργούν στην Ιταλία.
Εκεί μαζεύουν λογιών – λογιών λάδια και τα εμφανίζουν σε όμορφες συσκευασίες, σαν ιταλικό αγνό παρθένο ελαιόλαδο.
Εδώ στην Μάκρη μπορεί να δημιουργηθεί ένα μικρής κλίμακας συσκευαστήριο.
Και σίγουρα θα αυξήσει την υπεραξία του προϊόντος.
Ποιος από τους αιρετούς μας άρχοντες, θα αναλάβει να προωθήσει το θέμα;
Σ.Κ.
