Τάνια Στεφάνου-Τσαβδάρη

Λόγια που δεν τόλμησαν να βγουν.Λόγια που πνίγηκαν.Λόγια που μείνανε  σιωπηλά.Γιατί:Έπρεπε να ειπωθούν.Έπρεπε να ακουστούν.Να βγάζανε φτερά.Να φτάνανε μακριά.Να δάκρυζαν ματάκια.Να λύγιζαν καρδιές.Λόγια  αγάπης που δεν ειπώθηκαν ποτέ.Κλείστηκαν βαθιά.Τα χείλη σφράγισαν.Γιατί:Η καρδιά έφτασε παντού.Τα λόγια όχι.Ο νους σκέφτεται.Κλείστηκε σε φυλακή.Δεν αφέθηκε, δεν εκφράστηκε.Η καρδιά πέταξε και πετά.Δε γνωρίζει σύνορα.Δε γνωρίζει όρια.Είναι για πάνταγεμάτη, ανθηρή, καρπερή,μοναδική, περήφανη.Τάνια Στεφάνου-Τσαβδάρη

Ο εαυτός σουο καλλίτερος φίλος,σύμμαχος και αδελφός.Ο εαυτός σουο χειρότερος εχθρός,κόλακας και πειρασμός.Ο εαυτός σουο μεγαλύτερος κριτής,κατήγορος και δικαστής.Ο εαυτός σουο πρώτος ρήτορας,φιλόσοφος  και μελετητής.Όλα αυτά και τόσα άλλαείναι το εγώ σου,αποτελούν το είναι σου,είσαι ΕΣΥ.Αγάπα  λοιπόν τον εαυτό σου.Δε θα τον αγαπήσει  κανένας  όπως εσύ.Αν αρχίσεις  να τον αγαπάςθα τα βρίσκεις μαζί του.Θα βρεις την ισορροπία  που χρειάζεσαι.Θα νιώθεις καλλίτερα. Τάνια Στεφάνου-Τσαβδάρη

Το ταξίδι της ζωής της με αποσκευές τα όνειρά της ξεκίνησε η Μαρία απ΄την επαρχία στης μεγαλούπολης την κοινωνία. Δεν ήξερε απολύτως κανένα μα σιγά-σιγά έγινε ένα με μια παρέα νεαρών παιδιών που ήτανε πολλών εθνών. Αχ! Μαρία, πού περπατάς Ποια σοκάκια τριγυρνάς δεν το ξέρεις ότι οι δρόμοι...

Οδοιπόροι στο δρόμο της ζωής οπλισμένοι με ασπίδα υπομονής ανεβαίνουμε μονοπάτια, ανηφόρες περνάμε σοκάκια, κατηφόρες. Συνεχίζουμε τον αγώνα της επιβίωσης πορευόμενοι άλλοτε προς τη σταύρωση κι άλλοτε προς την ανάσταση αντιμετωπίζοντας κάθε κατάσταση. Οι πίκρες του χειμώνα φαίνονται να κρατούν αιώνα. Οι χαρές του καλοκαιριού γελούν σαν τον ήλιο του...

Ήρθε ο άνεμος και σκόρπισε όσα ήταν χαλαρά δεμένα μια και βρήκε στο διάβα του αέρινα, ανάλαφρα αισθήματα. Ήρθε και η φωτιά και έκαψε τη λεπτή κλωστή που έδενε και ένωνε όλα αυτά τα χρόνια. Κι έπειτα ήρθε η βροχή και ξέπλυνε αναμνήσεις και ενοχές ότι απέμεινε από μια...

Γερνάω μόνη είναι της μεγάλης ντίβας το παράπονο. Το λαμπρό παρελθόν δε με γλιτώνει από της μοναξιάς το ρεύμα το άπονο. ΄Ερωτες γέμισαν πολλοί στης ζωής της την πορεία μα δεν της άγγιξαν την ψυχή και δεν έγραψαν ιστορία. Κάποτε σείστηκε η πλατεία από τα χειροκροτήματα μα τώρα ζει...

Θησαυρός μεγάλος η καρδιά του γεμάτη αισθήματα για όποιον πονάει έχει ανοιχτή την αγκαλιά του και δίνει αγάπη σ΄όποιον ζητάει. Δεν ψάχνει τίποτα άλλο στο πέρασμα αυτό παρά να ζει στης γαλήνης τον κόσμο. Δεν τον ενδιαφέρει το μεγάλο μερτικό παρά να μοσχοβολά βασιλικό και δυόσμο. Τα...

Τι κρύβει ο κάθε άνθρωπος βαθιά μες την ψυχή του είναι σε όλους δύσκολο πολύ να νιώσουν τη γραμμή του. Όλα έχουν ένα λόγο και μια αιτία που φέρνουν την ηθική ή την αμαρτία όλα κάπως δημιουργούνται και εξηγούνται όταν τα αισθήματα άπονα ποδοπατούνται. Μην κρίνεις άσκοπα...

Γυρνούν της ζωής οι σελίδες και δεν γράφουν ιστορίες με ελπίδες, μόνο διακρίσεις, υποχωρήσεις, υποτιμήσεις λόγια πολλά και μεγάλες ρήσεις. ΄Ολοι οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι στους νόμους σ΄αυτή τη ζήση, κι όμως η αδιαφορία και η αδικία έχουν φτάσει σε ακραία σημεία. Πώς να αντέξει μια...

Ωρίμασε πια φαίνεται. Δεν είναι όπως στο παρελθόν. Οι συνθήκες τον ωρίμασαν; Τα λόγια των γονιών του; Η ανάληψη καθηκόντων; Όλα συνετέλεσαν, όλα βοήθησαν να μην είναι πια στον κόσμο το ανέμελο εκείνο άτομο που όλα τα περνούσε αστειευόμενος και επιφανειακά. Πέταξε την ανεμελιά και έκτισε θεμέλια γερά ώστε να αντιμετωπίσει...