Πολλές φορές οι δικαστές, ψάχνουν για το ποιος φταίει,
σε κάποιο έγκλημα, που έγινε, και ποιον άραγε καίει.
Και απονέμεται απ’ αυτούς, η λύση, με γνώμονα το συμφέρον,
το δίκαιο και το σωστό, κι όχι «άλλου νου» ενδιαφέρον.
Μα, αναρωτιέται o καθείς, στις μέρες μας έχει πάψει,
η Δικαιοσύνη να ‘ναι τυφλή; Δεν είναι πια, εντάξει;
Ο Λαός, γιατί να αναγκάζεται, να κάνει εκδηλώσεις,
κι όλες να μετατρέπονται, σε ανεξέλεγκτες διαδηλώσεις;
Σωστό και απολύτως θεμιτό, ο αδικούμενος να θέλει,
να ‘βρει το δίκιο, που έχασε. Για τ’ άλλα, να μην τον μέλλει.
Αλλά, το δίκαιο, ν’ αποδίδεται, κι από τους υπευθύνους,
κι όχι από μεσάζοντες, ή άλλους, ανεύθυνους …κρετίνους.
Και, να μην υπεισέρχονται, αυτοβούλως και άλλοι,
που να ζητούν «δικαίωση», άλλων σαν παπαγάλοι.
Αλλά και το χειρότερο, να μην στήνουν διαδηλώσεις,
με αποτέλεσμα καταστροφές, και άλλες βεβηλώσεις.
Ποιους ωφελούνε οι ζημιές, και τα κατεστραμμένα,
σπίτια, καταστήματα, και κάποια «τυχαία»(;) αυτοκίνητα, και αυτά καμένα;
Δήθεν για συμπαράσταση, κάνουν αυτά που κάνουν!
Και οι ζημιές που γίνονται, σε ποιον κορβανά τις βάνουν;
Αν αυτές πληρωνόντουσαν, απ’ τους κουκουλοφόρους,
δεν θα γλιτώναμε άραγε, κι από όλους τους «δίκαιο-φόρους»;
Και τα «τυχαία» θύματα, που πέφτουν στον «αγώνα»,
δεν θα ‘μεναν σώα και αβλαβή, σ’ αυτόν τον κυκεώνα;
Αλλά, ξεσηκώνεται ο Λαός, κι ακούει μύριους λόγους,
από σχετικούς και άσχετους, συνήθεις αερολόγους.
Οι λόγοι και τα επιχειρήματα, που επικαλούνται όλοι,
αρκετά είναι έωλα, και δεν αφορούν την κοινωνία όλη.
Οι μόνοι που έχουν νόμιμο, δίκαιο μα και συμφέρον,
αυτοί και μόνον αυτοί ας δείχνουνε, άμεσο ενδιαφέρον.
Για το πώς θα λυθεί το θέμα τους, απ’ την Δικαιοσύνη,
γρήγορα, με νόμιμα μέσα, ηθικά, μα και με αξιοσύνη.
Ο νόμος, να είναι ο οδηγός, που θα κρίνει τα πάντα.
Και τα «άλλα» τα μη νόμιμα, ας μένουνε στην μπάντα.
Κι ας μην αναστατώνεται, η κοινωνία όλη,
από κάποιους, που άλλα λένε φανερά, και άλλα με …το βόλι.
Γιατί, είναι πια πασιφανές, ότι διαδηλώσεις κάνουν,
όχι πάντα οι αδικούμενοι, μα κάποιοι που τους βάνουν.
Κάποιοι, που με την μέθοδο αυτή, σε άλλα αποβλέπουν,
ψηλά «σκαλιά» ν’ ανεβούν, για τούτο κι όλο τρέχουν.
Αλλά, μ’ αυτή τη μέθοδο, το Λαό ξεσηκώνουν,
σπέρνουν δαιμόνια καινά, και τον αναστατώνουν.
Μα έτσι, η διχόνοια δεν αργεί ,θα πλήξει την Ελλάδα.
Και τότε, πια τα θύματα, θα πέφτουνε … αράδα!!!
Γι αυτό και, ας προσέξουμε, σε ότι μας λεν πολλοί,
Και ας επιλέγουμε πάντοτε, ό,τι το δίκιο καλεί.
Ο ΡΙΜΑΔΟΡΟΣ
