Σε ποιο εγχειρίδιο Διπλωματίας γράφεται ότι η χώρα που βρίσκεται σε ισχυρή θέση, πρέπει να υποχωρήσει; – Αν αποδεχθούμε τον όρο “Μακεδονία”, σκάβουμε τον λάκκο μας
Ο Μπρεζίνσκι τα έχει γράψει πολλά χρόνια τώρα. Τα Βαλκάνια πρέπει να ΝΑΤΟποιηθούν ούτως ώστε να διαδραματίζουν έναν ανασχετικό ρόλο απέναντι στην Ρωσία.
Στο πλαίσιο αυτό και οι πιέσεις στις δύο χώρες, τα Σκόπια και την Ελλάδα ούτως ώστε να καταλήξουν σε κοινή συμφωνία με τελικό στόχο την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να «επιτύχει» μία συμφωνία, προφασιζόμενη ότι η κυβέρνηση Ζάεφ είναι πολύ πιο μετριοπαθής από την προηγούμενη του Γκρουέφσκι. Π
άνω σε αυτήν την βάση και πατώντας στην κυβέρνηση Καραμανλή, θεωρεί η ελληνική κυβέρνηση ως δεδομένο πως πρέπει να αποδεχθεί την χρήση του ονόματος «Μακεδονία» με τα μόνα προβλήματα στην όλη διαπραγμάτευση να αποτελούν τον συνθετικό όρο (Άνω, Κάτω, Νέα κ.λπ.) και το erga omnes, ήτοι την χρησιμοποίηση μόνον του νέου ονόματος διεθνώς έναντι όλων.
Γνωρίζει άραγε κανείς όμως ότι στην περίπτωση που αποδεχθούμε το όνομα «Μακεδονία» σκάβουμε τον ίδιο μας τον λάκκο;
Διότι εάν υπάρξει αυτή η υποχώρηση εκ μέρους της ελληνικής πλευράς με αντάλλαγμα κάποιες τροποποιήσεις στο Σύνταγμα των Σκοπιανών, κατεδάφιση των αγαλμάτων τους και αλλαγή της ονομασίας του αεροδρομίου τους ποιος μας εγγυάται ότι στο μέλλον με μία διαφορετική κυβέρνηση αυτά δεν θα αλλάξουν;
Επιπρόσθετα, εάν υπάρξει συμφωνία υπό το όνομα «Μακεδονία» και προσχωρήσουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ είναι δεδομένο ότι θα υπάρξει συνεργασία τους με την Τουρκία.
Και οι Τούρκοι που έχουν επεκτείνει τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα στα Βαλκάνια θα φροντίσουν αργά ή γρήγορα με βάση το όνομα «Μακεδονία» την ταυτοτική καπήλευση εκ μέρους των Σκοπίων ούτως ώστε να αμφισβητηθούν αργά ή γρήγορα τα σύνορα.
Όπως το κάνουν άλλωστε και με την Θράκη πολλά χρόνια τώρα.
Ο τελικός στόχος των Σκοπίων είναι η αμφίπλευρη διεύρυνση της πίεσης για να καταφέρουν την πολυπόθητη για αυτούς έξοδο στο Αιγαίο.
Είναι απορίας άξιον όμως και κάτι άλλο.
Τα Σκόπια με τις διαφορετικές εθνοτικές ομάδες εντός της επικράτειάς τους μυρίζουν μπαρούτι.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο ο νέος πρωθυπουργός Ζάεφ εμφανίζεται διαλλακτικός.
Ειδικά ο πληθυσμός αλβανικής καταγωγής εμφανίζει πάμπολλα σημάδια αυτονόμησης. Επομένως ποια από τις δύο χώρες βρίσκεται σε πίεση; Η Ελλάδα ή τα Σκόπια; Τα Σκόπια φυσικά.
Αν αυτό αποτελεί κάτι το αξιωματικό ο γράφων δυσκολεύεται να αντιληφθεί ποιο είναι εκείνο το εγχειρίδιο της διπλωματίας που να υποδεικνύει ότι η χώρα που βρίσκεται σε ισχυρή θέση πρέπει να υποχωρήσει και να δεχθεί ένα όνομα που εκτός του ότι καπηλεύεται την ιστορία της πατρίδας μας ταυτόχρονα σε ένα γεωπολιτικό επίπεδο αφήνει περιθώρια αλυτρωτικών-εδαφικών διεκδικήσεων.
Ο καθηγητής Ιωάννης Μάζης καιρό τώρα έχει προτείνει ένα όνομα το οποίο θα ικανοποιεί τόσο την Ελλάδα όσο και τα Σκόπια: Κεντρική Δημοκρατία των Βαλκανίων.
Η ωμή αλήθεια όμως είναι ότι υφίσταται ένα και μόνον συμφέρον και αυτό είναι το εθνικό συμφέρον, διότι βασίζεται επάνω στην έννοια της ισχύος και όχι σε ουτοπικές ονειρώξεις.
Το εθνικό συμφέρον των Σκοπίων περνά δια μέσω του τι εμείς θα τους υποδείξουμε για να συνεχίσουν να υπάρχουν.
Και αν ο διεθνής παράγων καίγεται τόσο πολύ για την συνέχεια της ύπαρξης του κρατιδίου, ας πιέσει το κρατίδιο να υποχωρήσει.
Ραφαήλ Καλυβιώτης
Πολιτικός Επιστήμονας
Πρόεδρος του Δικτύου
Ελλήνων Συντηρητικών
