Στόχος σε κάποιους έχει μπει, η όποια αξιολόγηση.
Διόλου δεν την επιθυμούν του είδους τη βαθμολόγηση.
Θέλουνε οι εισαγωγές, προαγωγές, προσλήψεις,
να γίνονται αβασάνιστα, και μ’ άλλες αντιλήψεις.
Οι στούρνοι κι οι τεμπέληδες να είναι σε ίδια μοίρα,
με όλους, γιατί λεν, με τον καιρό, θα ‘χουνε κάποια … πείρα!
Μα δεν μας εξηγούν αυτοί, που παρόμοια πρεσβεύουν,
γιατί, για το πιο απλό, ένα προϊόν, το πιο καλό γυρεύουν;
Δεν κάνουν αξιολόγηση στα ρούχα, στον εργάτη;
Δεν ερευνούν, αν στο ποιον, καλά δεν πάει κάτι;
Δεν ψάχνουν το καλλίτερο, για ό,τι επιθυμήσουν,
και κάνουν το αδύνατο, για να το αποκτήσουν;
Και, πώς θέλουν ο επιστήμονας, ο γιατρός, ο μηχανικός,
χωρίς αξιολόγηση να ‘ναι άξιος και σωστός;
Αν κατά την εκπαίδευση, σε όλες τις βαθμίδες,
δεν έχει αξιολόγηση; Τότε, ποια πρόοδό του είδες;
Θα ‘ναι δίκαιο και σωστό, να μην αξιολογείσαι,
εσύ που πρέπει να αξιολογείς, από όποια θέση είσαι;
Πώς θα επέλθει η πρόοδος, η άμιλλα, η αξιοσύνη,
αν δεν αξιολογείς πιστά, και με ορθοφροσύνη;
Είναι τα δώρα του Θεού η λογική και η κρίση,
για να προκόψει ο κόσμος μας κι αυτή εδώ η φύση!
Κι αν δεν τα εκμεταλλευόμαστε, και τα ‘χουμε αφημένα,
πολλά θα χάσει ο άνθρωπος, πολλά κι αγαπημένα!
Μα, της αξιολόγησης οι αρνητές, τάχα δεν αντιφάσκουν,
όταν με επιχειρήματα ζητούν, τ’ αντίθετα να πράξουν,
απ’ όσα η πρόοδος απαιτεί κι η φιλοκαλία συνάμα,
για να προηγηθούν αυτοί και να γενεί το θάμα;
Ποια θα ‘ναι τα κριτήρια; Αν όχι της προόδου,
της άμιλλας, του φιλότιμου, της διάκρισης, της ανόδου!
Προσόντα αφού δεν θέλουμε για κάθε εργασία,
ρουσφετολογικά θα δίνουμε στους ανάξιους αξία;
Α. Παπατριανταφύλλου
