Ανοικτή Επιστολή από τις Καστανιές Έβρου, προς τον Πρωθυπουργό, αρμοδίους Υπουργούς και Βουλευτές του Νομού
Σας γράφω από τις Καστανιές.
Είμαι η θυγατέρα ενός πρόσφυγα της Ανατολικής Θράκης και θύμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου του 1940.
Ο πατέρας μου Ντίντας Νικόλαος του Κων/νου, ακούγοντας τότε τη φωνή της Πατρίδας, έτρεξε πρόθυμα να βοηθήσει για την απελευθέρωσή της.
Αφήνοντας τη δύσκολη εκείνη εποχή, την οικογένειάν του και τα δύο νήπια παιδιά του απροστάτευτα, μέσα στους πέντε δρόμους χωρίς περιουσία και κανένα στήριγμα.
Συνεργάστηκε με την Εθνική Αντίσταση ως σύνδεσμος της Ελλάδας και της Μέσης Ανατολής, μέσω του Ελληνικού Προξενείου της Αδριανουπόλεως, μεταφέροντας κάθε βράδυ εκατέρωθεν, έγγραφα της Αντικατασκοπείας και προωθώντας από την πατρίδα πλήθος αξιωματικών και σημαινόντων Ελλήνων Πατριωτών προς τη Μέση Ανατολή.
Δυστυχώς, στην πολύ επικίνδυνη αυτή προσπάθειάν του, συνελήφθη από τις γερμανικές αρχές κατοχής και εκτελέστηκε ως κατάσκοπος στο αεροδρόμιον της Μίκρας Θεσ/νίκης την 1η Οκτωβρίου 1942.
Το δράμα που έζησε η απροστάτευτη οικογένειά μας μέσα σ’ ένα χωριό, χωρίς καμιά περιουσία και με τη μητέρα μας εν συνεχεία επί ένα χρόνο στις φυλακές Διδ/χου, γυρίζοντας με σακατεμένη υγεία από τα βασανιστήρια που υπέστη εκεί, δεν περιγράφεται με λόγια.
Κάποτε αναγνωρίστηκε η θυσία του πάτερα μας, ως προσφερθείσα στρατιωτική υπηρεσία προς την Πατρίδα και του δόθηκε μάλιστα -μετά θάνατον- και ο βαθμός του υπαξιωματικού.
Μας δόθηκε κι εμάς τότε, μία μικρή σύνταξη από το Κράτος μας για να ζήσουμε, η οποία τώρα τα τελευταία χρόνια, με συνεχείς περικοπές του μικρού ποσού, έφτασε μέχρι το τέλος του έτους 2015 σε χαμηλό βαθμό.
Δεν έφτανε όμως αυτό, κι από τις αρχές του 2016, η σύνταξη που έπαιρνα από τη θυσία του πάτερα μου για να ζήσω, έγινε 90,77 ευρώ, χωρίς καμμία ειδοποίηση κι εξήγηση.
Ίσως γιατί ως γεωργός παίρνω την πλέον κατώτατη γεωργική σύνταξη των 300 ευρώ.
Στην ηλικία που βρίσκομαι σήμερα τα χρήματα αυτά, δεν μου φθάνουν να αγοράσω ούτε τα φάρμακα που χρειάζομαι για να διατηρηθώ στη ζωή.
Γι’ αυτό παρακαλώ με πόνο, όλους τους Εξοχοτάτους: κ.κ. Πρωθυπουργό, Υπουργούς και Βουλευτές του Κοινοβουλίου όλων των παρατάξεων, που κυβερνούν αυτοί σήμερα την Πατρίδα μας.
Χάρις στη θυσία του πάτερα μου και όλων των άλλων πατριωτών που έπεσαν για την ελευθερία της Πατρίδας μας.
Να κρίνουν, αν το αίμα ενός ανθρώπους, μπορεί να εξαγορασθεί ποτέ με 90,77 ευρώ, κι αν κάποτε χρειαστεί η Πατρίδα τα παιδιά της, αν θα βρεθούν Πατριώτες Έλληνες, που θα θελήσουν να θυσιαστούν γι’ αυτήν, όπως θυσιάστηκαν οι γονείς μας.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη δημοσίευση.
Με εξαιρετική τιμή
Αικατερίνη Ντίντα
