Φώφη έφυγες νωρίς
νωρίς απ’τη ζωή σου
νωρίς από τον άντρα σου
και απ’τα λατρευτά παιδιά σου
Η νόσος σε ξεγέλασε
σε έκανε στην άκρη
και στους δικούς σου πότισα
τον πόνο και το δάκρυ
Δεν βρίσκω λόγια για να πω
θερμά να τα εκφράσω
στον κόσμο τον περήφανο
σωστά να τα περάσω
Και να ριζώσουνε βαθιά
να βγάλουνε βλαστάρια
να ακολουθήσουνε σωστά
στα δικά σου χνάρια
Διότι φάρος ήσουνα
που έλαμπες σαν ήλιος
και χάριζες οράματα
σε αντίπαλους και φίλους
Ο κόσμος σε αγάπησε
και τους έχεις αγαπήσει
φίλους γνωστούς και αντίπαλους
τους είχες κατακτήσει
Ήσουν μέγας άνθρωπος
με τα μεγάλα πάθη
ήσουν και ειλικρινής
ακόμη και στα λάθη
Πάλεψες, κουράστηκες
με δάκρυ και με πόνο
απ’τη ζωή σου έφυγες
στον ανύποπτο το χρόνο
Ο θάνατος σε έσπρωξε
πριν ολοκληρώσεις
τα δυνατά οράματα
παντού να μεταδώσεις
Μα δυστυχώς σε χτύπησε
η μαύρη σου η μοίρα
και χάθηκε παντοτινά
η κάθε σου ελπίδα
Εκεί που πήγες τώρα πια
οι άνθρωποι δεν πονάνε
μέσα στον παράδεισο
ευχάριστα περνάνε
Θα είσαι πλέον ξένοιαστη
δεν θα’σαι πικραμένη
μέσα στον ύπνο το βαθύ
και πάντα ευτυχισμένη
Οι νόμοι αυτοί που γίνανε
ποτέ τους δεν αλλάζουν
οι πίκρες και τα βάσανα
εδώ μόνο ταιριάζουν
Καλό ταξίδι Φώφη μας
στο μακρινό ταξίδι
υπάρχουν πάντοτε εκεί
ξένοι, γνωστοί και φίλοι
Το χώμα που θα’ναι επάνω σου
να είναι ελαφρύ
και η ψυχή σου στον παράδεισο
αιώνια να ζει
Στέλιος Ντουρανίδης
Σπήλαιο Ορεστιάδας
