Γεώργιος Χ.Τσαρακτσίδης

Στου ορίζοντα το βάθος σύννεφα, Πλησιάζει καταιγίδα, τι καρτεράς; Γιγάντωσε ο βοριάς την ορμή του, Κτίσαμε γέφυρες ένωσης και ζωής, Γκρεμίζονται σε μια στιγμή. Θόλωσαν τα όνειρά μας, Χάνεται η εκκίνησή μας, Η πορεία μας με την αλήθεια, Να λευτερώσουμε την ψυχή μας, Με το χάδι της αλήθειας...

Απ’ των ονείρων την πορεία, Ο έρωτας  ξεστράτισε, Απ’ της λατρείας το ξεχείλισμα προσπέρασε, Της νιότης η ορμή καταλάγιασε, Συλλογιέται, αναζητώντας απάγκιο λιμάνι, Το πληγωμένο  συναίσθημα, Η λυπημένη ψυχή, Χαρά να γίνουν για κάθε στιγμή, Φως να είναι η αγάπη. Γεώργιος Χ.Τσαρακτσίδης 

Τα τσακισμένα μου φτερά μαζεύω, Μες την βουβή ομίχλη, Νεκρή η ύπαρξή μου, Τολμώ να ψιθυρίσω, Της ζωής μου τις πληγές να θωπεύσω  Μαχαίρια της κακίας να διώξω, Που με πλήγωσαν βαθειά. Σε κρίσιμες στιγμές, Ρίξε ένα βλέμμα γλυκό  Βοήθησε να ξαναγεννηθώ, Σε ικετεύω, το αποζητώ, Γίνε η ελπίδα μου.   ...

Στην ατέλειωτη σιγή των αστεριών, Ήρθε μες την νυχτιά, Νυχτολούλουδου άρωμα, Ποθητή συντροφιά, Λόγια μεστά, Ανάσα  ζεστή, Κορμί φωτιά, Άγγιξαν, καρδιές και ψυχές, Λουλούδι του έρωτα άνθισε, Αγάπη φύτρωσε, Στο περιβόλι της ζωής. Γεώργιος Χ.Τσαρακτσίδης

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Χριστός Δεν είναι μέρα συνηθισμένη Είναι μέρα ευλογημένη Με χρυσά γράμματα γραμμένη Μέρα δοξασμένη, χιλιοτραγουδισμένη Παιδιά μην το λησμονήσετε. Στων ανθρώπων τις καρδιές Στις ψυχές είναι κρυμμένη Γεγονός ιερό είναι, μοναδικό Φίλοι μην το λησμονήσετε. Την ψυχή και την καρδιά Ανοίξτε διάπλατα, αγνά Χαρείτε τη γέννησή Του Είναι...

Στα σκοτάδια της ψυχής, Στην καταχνιά θε να χαθείς, Ψάχνεις δρόμο, μονοπάτι για να βρεις, Άργησες αγάπη να φανείς. Έφθασες αγκομαχώντας Πριν ο ήλιος βγει, Το ξημέρωμα σε βρήκε Ήρθες την αυγή. Πέρασαν, άνοιξη και καλοκαίρι, Ήρθες στο κρύο του χιονιά, Μαραθήκαν τα λουλούδια, Τελειώσαν  οι χαρές και τα τραγούδια. Χάθηκες...

Της απόγνωσης εφιάλτης,  ανασκαλεύει την κρύα στάχτη, την απογοητευμένη σκέψη.  Έσβησε ό,τι άρχισε η ζωή.  Σκληρή πραγματικότητα,  χάνεται η τελευταία σπίθα,  στα μάτια  μπροστά,  ειρωνεύεται, περιγελά. Δύναμη καρδιάς, ψυχής, ταραγμένα την πόρτα χτυπά, της απόκοσμης, απόμακρης, σκληρής ζωής. Άνοιξε πόρτα διάπλατα να φύγουν τα βάσανα, να σταματήσουν τα κλάματα, στέρεψαν και τα δάκρυα. Ανοίξτε  παράθυρα να μπει ήλιος,  φως,  το...

Βρέχει φωτιά στη γειτονιά,ένα μήνα και δεν σταματά,αντί για νερό αίμα ζεστό κυλά.Ανθρώπους τρομαγμένους κοιτώ,τρέχουν απ’ τις βόμβες να σωθούν,στα καταφύγια να κρυφτούν.Άνδρες γυναίκες παιδιά,με δάκρυα στα μάτια φωνάζουν,Πόλεμος: ω !!! τι συμφορά.Πέφτουν οι σφαίρες σαν βροχή,Οβίδες, βόμβες, πύραυλοι,ποτάμι...

Επέλεξαν τον πόλεμοΚαι χάθηκε η ειρήνη,Χωρίς καλά να το σκεφτούν,Μα ο κόσμος αμείλικτα θα τους κατακρίνει.Ο πλούτος και η δύναμηΤον μικρό αδύναμο ποδοπατεί,Την ειρήνη εν ψυχρώ σκοτώνει,Χωρίς οίκτο τη ζωή τελειώνει.Έτσι πεθαίνει η ειρήνη,Η μπότα του κατακτητή,Στο λαιμό με...

Μοιάζει λαβύρινθος, θυμίζει όνειρο απατηλό, που στη ζωή να ψάχνω συνεχώς τη χαρά να βρω. Σύννεφα, βροχή, ήλιο, φεγγάρι κι αστέρια ρωτώ, μου απάντησαν, για λίγο πως πέρασε από εδώ. Στάσου χαρά να σε δω, να σ’ αγκαλιάσω να χαρώ, δεν σε λησμονώ, παντού και πάντα σ’ αναζητώ. Ήρθε μα έφυγε...