Προφανώς η Ν.Δ. δεν εκφράζει σήμερα το σύνολο της Κεντροδεξιάς – Παραμένει το μεγαλύτερο κόμμα, αλλά δεν είναι πλέον η μεγάλη παράταξη της αστικής τάξης, καθώς αλλοιώθηκε ο πολυσυλλεκτικός της χαρακτήρας
Σε ποιους απευθύνεται σήμερα η Νέα Δημοκρατία και με ποια πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά επιχειρεί να προσελκύσει τους ψηφοφόρους;
Να ένα ερώτημα το οποίο παραμένει αναπάντητο μετά την ήττα του 2009 και σε εκκρεμότητα μετά το επώδυνο αποτέλεσμα της 25ης Ιανουαρίου.
Κάτι πήγε να γίνει με την εκλογή ηγεσίας από τη βάση, γεγονός καθοριστικό για την καινούργια σελίδα που όλοι ήλπιζαν ότι θα άνοιγε, αλλά τα γεγονότα που ακολούθησαν διέψευσαν τις προσδοκίες των εκατοντάδων χιλιάδων που συνέρρευσαν στις κάλπες για την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά.
Όπως το 2004, έτσι και το 2009 η Νέα Δημοκρατία, είτε γιατί δεν ήθελε είτε γιατί δεν μπορούσε, έχασε δυο μοναδικές ευκαιρίες να προχωρήσει στην επανίδρυση και την ανασυγκρότηση της παράταξης, ώστε να ολοκληρωθεί η ώσμωση των δυνάμεων του φιλελεύθερου Κέντρου και της δημοκρατικής Δεξιάς, η οποία ξεκίνησε το 1974 και δυστυχώς δεν ολοκληρώθηκε.
Επομένως, η ιδέα μιας μεγάλης αστικής παράταξης έμεινε στα χαρτιά και είχε ως αποτέλεσμα αυτό από το οποίο σήμερα πάσχει η Νέα Δημοκρατία: να στερείται εμφανώς τη σύγχρονη αστική αντίληψη, κάτι που αποτυπώνεται στην εκφορά του πολιτικού λόγου των στελεχών της, αλλά κυρίως στο ασαφές έως και απροσδιόριστο ιδεολογικοπολιτικό στίγμα της.
Αν και πέρασαν τρεις μήνες από την τελευταία εκλογική ήττα, κανείς-συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που ζητούν έκτακτο συνέδριο- δεν φαίνεται να επιθυμεί ανιδιοτελώς να απαντήσει στο ερώτημα «τι είναι η Νέα Δημοκρατία;», ώστε εν συνεχεία όλοι μαζί να συμφωνήσουν
προς τα πού θα πάει για να συναντηθεί με τους εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους που απομακρύνθηκαν μεταξύ των δύο τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων.
Επιμένουν με στερεότυπα και παλαιοκομματικές αντιλήψεις να λένε τι «δεν είναι» και να ψάχνουν με «ποιον» θα πάνε.
Αναζητούν αρχηγό, παραβλέποντας μια σημαντική λεπτομέρεια: Με ποιο κόμμα, με ποιους ψηφοφόρους και με ποια πολιτική.
Προφανώς η Νέα Δημοκρατία δεν εκφράζει πλέον το σύνολο της Κεντροδεξιάς.
Παραμένει το μεγαλύτερο κόμμα στον χώρο της Κεντροδεξιάς, αλλά δεν είναι η μεγάλη παράταξη της αστικής τάξης.
Αλλοιώθηκε ο πολυσυλλεκτικός χαρακτήρας της, χάθηκε η φυσιογνωμία της, ενώ εκπροσωπείται από στελέχη που αντιγράφουν μεθόδους και πρακτικές «αντάρτικου πόλεων», επιτείνοντας τη σύγχυση μεταξύ των μετριοπαθών αστών ψηφοφόρων.
Η Νέα Δημοκρατία αντιπαρατίθεται με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στο «γήπεδο» της (μερκελιστές), δίνοντας την εντύπωση ότι απεύχεται τον λεγόμενο «έντιμο συμβιβασμό» της κυβέρνησης με τους δανειστές (κωλοτούμπα).
Ακόμα ένα τραγικό λάθος σε συνέχεια εκείνου της θεωρίας των «δύο άκρων».
Φοβάμαι ότι η αμετροέπεια με την οποία διαπραγματεύεται η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η ανεπάρκεια αρκετών κυβερνητικών στελεχών, καθώς και το χαμηλό επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης συνδέονται σε μεγάλο βαθμό με την αδυναμία της Νέας Δημοκρατίας να απαντήσει με σαφήνεια σε ποιους απευθύνεται, αφού προηγουμένους αποσαφηνίσει το ιδεολογικό στίγμα της και επαναχαράξει τη στρατηγική της.
Η κατάσταση στην όποια έχει περιέλθει η χώρα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να προβάλλεται ως δικαιολογία από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας ώστε να διατηρηθεί και να παγιωθεί η αδράνεια.
Σε τελευταία ανάλυση, η αστική παράταξη, ένας χώρος που ξεκινά από τη δημοκρατική Δεξιά και καταλήγει στις παρυφές της δημοκρατικής Αριστεράς, μπορεί να αναγεννηθεί και χωρίς
τη Νέα Δημοκρατία.
Χάρης Παυλίδης
